|
Miami bestaat grofweg uit twee delen: downtown, ofwel het
vasteland, en het stijlvolle Miami Beach, een langgerekt eiland
voor de kust.
Op Miami Beach vindt je ook het Art Deco District. De mooiste straat, die je gezien moet hebben is Ocean Drive. Eigenlijk is dit niet zo zeer een straat maar een boulevard: aan een kant van de straat staan de hotels/restaurants/clubs, waarvan uit je uitkijkt naar een smal parkje waarachter het strand (South Beach) is gelegen. Het Art Deco-district is beroemd vanwege de huizen in pasteltinten met Art Deco details. ’s Avonds is het merendeel verlicht. De gebouwen stammen uit de jaren ’30, maar zijn sinds de jaren ’80 bijna allemaal gerenoveerd. |
Een aantal informatief pagina's over Art Deco in Miami Beach uit de Capitool reisgids 'Florida':
|
|
|
|
|
|
"De Magie van Miami"
Gedeelten uit een artikel over Miami van de hand van Frans Verhagen: wie het gehele artikel (over ondermeer ook andere wijken in Miami) wil lezen, gaat naar: http://www.amerika.nl/reizen/html/staten/deepsouth/florida/artmiami.htm |
|
Visionaire projectontwikkelaars
Door de jaren heen is Miami Beach een aantal malen van karakter veranderd: van badplaats voor de overweldigend rijken, via familiebadplaats, vergane glorie tot hip centrum van nieuwe rijkdom. Tijdens een van de eerdere wedergeboortes bouwden investeerders de hotels die nu het gezicht van Miami bepalen. Het moest allemaal vriendelijk ogen en daartoe leenden de gracieuze vormen van de populaire Art Deco stijl zich wel voor. Miami gebruikte veel zee- en scheepvaartthema’s, zoals de glooiende lijnen, patrijspoorten, torens met vinnen, strepen, als wenkbrauwen boven de ramen liggende platen, motieven van de Inca’s en Azteken, en voor die tijd modern materiaal zoals glasblokken en roestvrij staal. Nautisch modern noemden ze dat, maar een ander aspect, de tropische thema’s van palmbomen, dolfijnen, bloemen en flamingo’s maakten dat de naam Tropical Deco uiteindelijk beter beklijfde. Met het toerisme ging het na de Tweede Wereldoorlog geleidelijk bergafwaarts, van hoge middenklasse naar goedkope gezinsbadplaats tot, in de jaren zestig, een oord van verval. Menig hotel legde het loodje tot verstandiger mensen dan de projectontwikkelaars zich ervoor inzetten dat het Art Deco district een beschermde plek werd, waar met subsidies het een en ander hersteld kon worden. De combinatie van druggeld, Miami Vice, de komst van Hollywoodsterren op de vlucht voor luchtvervuiling en aardbevingen, en de ontdekking van Miami Beach als decor voor mode-shoots, leidden de volgende hergeboorte in, dit keer als trefpunt voor wat door sommigen neo-hedonisten worden genoemd. Ik weet niet precies wat er neo is aan deze levensgenieters, maar hedonistisch zijn ze zeker. Het leven hier kent een vast ritme: the beach, the gym, the club. Voor gays is het hier een paradijs, vergelijkbaar met de Village. Niemand kijkt hier op van kussende mannen – dat is in Amerika niet zo vanzelfsprekend als het vanuit Holland wel lijkt. Overigens vergaat het niet alle lustzoekers even goed. De moord op modeontwerper Versace was een voorbeeld van uit de hand gelopen sterrenidentificatie met nog steeds onbekende banden tussen slachtoffer en dader. En de zaak van de vermoorde danser met aids, die op een niet zo mooie ochtend op het strand werd gevonden, bleek uit de hand gelopen wurgseks. Gelukkig kunnen de werelden van de extreme genieters en de gewone bezoekers zoals ik redelijk gemakkelijk naast elkaar bestaan. Tropical Deco South Beach’ sterkste punt blijft de sfeer van strand en het front van vanille-, abrikoos en lichtblauwgekleurde gebouwen met hun ronde vormen, hun scheepsramen, friezen, koepeltjes en flamingomotieven. Het werkt op je verbeelding, het straalt levenskracht uit, het vormt een mooi decor voor wat, in essentie, een mondaine badplaats is. Soms zie je in de vorm van een hotel een cruiseschip, wit en blauw en met patrijspoorten. Dan weer denk je dat een film- of muziektheater je probeert binnen te lokken. En soms zie je gewoon een gigantische roze broodrooster. Persoonlijk vind ik Ocean Drive overdag een stuk leuker dan ’s avonds, vooral als je vanaf het strand de Art Deco ziet, maar aan de dwarsstraten en op de parallel lopende Collins Avenue en Washington Avenue tref ik meer dan voldoende mogelijkheden om me aan de massa’s te onttrekken. Zo is er de Lincoln Road Mall, een voor verkeer afgesloten straat die dwars over het schiereiland loopt, waarvoor de naam mall ietwat misplaatst is. Wie al te vroeg op pad gaat, om een uur of acht ’s ochtends bijvoorbeeld, kan nog net de achterkant van het nachtleven in Miami Beach meemaken. Op Washington Avenue wordt een dure cabriolet met politiehonden op drugs doorzocht, terwijl nachtdoorwaakte tieners staan toe te kijken. In een zijstraat kom je een afterparty-ganger tegen die met uitpuilende ogen zijn weg zoekt naar het strand. Want dat strand, dat is het toch waar Miami Beach om draait. Kalm water, wit zand, blauwe parasols. Een boardwalk van ongeveer de vijftigste straat, vanaf de verst afgelegen mooie statige hotels, tot helemaal aan het eindpunt van Ocean Drive. En lekker is het, daar valt niets op af te dingen. http://www.amerika.nl/reizen/html/staten/deepsouth/florida/artmiami.htm |
Coral Castle
|
Homepage Florida 2004 |
Miami Beach, Dag & Nacht
|
|
|
||