Zondag 1 januari 2006  NIEUWJAAR
Na een heerlijk rustig nachtje slapen, worden Caroline en Alexandra op hun normale tijd wakker. Jammer alleen, dat hun ouders niet zo uitgeslapen zijn.

S Middags komt het eerste bezoek van het jaar. Petra s oude 'oppaskinderen' komen gezellig eten. Voor oppassen komt Petra niet meer in aanmerking, nu Xander als architect werkt, en Iris bijna arts is. Maar gezellig is het wel.
Caroline en Alexandra zijn - nadat Caroline eerst de kat uit de boom heeft gekeken - in hun nopjes met het bezoek: nieuwe mensen om om hun vingertjes te winden. Alexandra mag van Xander best in de tas van zijn zus graaien. Daar haalt ze dan ook bij de eerste graai een gloednieuwe I-Pod Nano uit. Het kind heeft smaak, zullen we maar denken. Maar die tas, die wordt op een veilige plek opgeborgen. Tot grote spijt van de meisjes.


Maandag 2 januari 2006
Oma Emmy komt oppassen, terwijl Johan en Petra belangrijke afspraken afwerken.
S Morgens het ziekenhuis. De chirurg heeft minder goed nieuws. Er is inderdaad een fistel geconstateerd (die gelukkig niet ontstoken is). En momenteel is de beste oplossing een kleine operatie waarbij een setondraadje wordt aangelegd, waardoor de fistel continu wordt gedraineerd, en er geen abces kan ontstaan.
Petra veranderd dus in een rollade. - Joepie - Een en ander gebeurt maandag over twee weken.

S Middags is het de beurt aan de notaris. Gelukkig heeft die geen slecht nieuws. Dan kan ook bijna niet, want Petra heeft de te tekenen stukken zelf opgesteld - een goede manier om slecht nieuws te voorkomen.
Het nieuwe pand wordt bewonderd, en Petra krijgt de nieuwste ontwikkelingen in het notariaat te horen. De rechtspraak doet wel hele vreemde uitspraken over zaken waar de notaris verantwoordelijk voor is.

Caroline en Alexandra hebben nergens weet van en pruttelen gezellig met oma Emmy.


Woensdag 4 januari 2006
Alexandra is blijkbaar voldoende uitgerust van haar sta-actie op Eerste Kerstdag en verrast door vandaag voor het eerst weer te gaan staan. Meerdere malen zelfs. Ze heeft het nu echt goed door.

Caroline wil niet voor haar zus onderdoen, en demonstreert dat ZIJ weet hoe ze moet gaan zitten (vanuit de stastand). Het is te hopen dat ze Alexandra dit trucje met spoed kan leren, want Alexandra begint (net als Caroline dat deed) uit frustratie te huilen als ze te lang staat.
Daar gaan we weer .....


Zondag 8 januari 2006
Caroline is wat overmoedig. Ze staat in het hoofdeinde van haar bed en draait zich met een ruk om. Alleen vergeet ze zich vast te houden en valt ze languit in haar bed. Ach, het went blijkbaar, want ze huilt niet en krabbelt weer even snel overeind.

s Middags mogen de meisjes samen met Johan en Petra op hun eigen kamer spelen. Dat is interessant! En Petra kan meteen zien, dat de natte doekjes naast de commode inmiddels binnen handbereik zijn gekomen.
Caroline en Alexandra plukken opgewekt aan de verschoningstas (op de grond) en ontdekken dat deze open is. Bingo.Ook de wasmand is interessant, net als de gordijnen en alles wat er maar op de grond te vinden is. Beide dames staan naast elkaar tegen de stoel op.

Dan ontdekt Alexandra nog iets veel interessanters: de kamerdeur is open. Ze tijgert er in een respectabele snelheid naar toe. Daar gekomen staat haar een teleurstelling te wachten. De kamerdeur is inderdaad open, maar ze kan niet door de deuropening: er zit een (plastic)hek in.
Ze bekijkt het eens, duwt er tegenaan, en draait zich weer om.
Maar daar komt Caroline aan. Caroline is van het grovere werk: zij bekijkt de onderkant, de linkerkant, de zwarte bevestiging aan de rechterkant, en knielt tegen het hek aan. Dit helpt niet. Vervolgens gaat ze tegen het hek staan. Ze steekt haar handen in de lucht en legt ze om de bovenkant van het hek en trekt. Tegelijkertijd trekt ze haar rechtervoet op, alsof ze een trap beklimt. Caroline HANGT aan het traphekje!!!
Helaas voor Caroline is dit geen traditioneel traphekje met spijlen en een onderkant waar je je voet in kunt zetten. Het is een egale plastic deur, waar je een beetje door heen kunt kijken, maar waar je geen grip op hebt. Ideaal voor creatieve vasthoudertjes als Caroline dus. (zie: www.qualigate.nl)


Maandag 9 januari 2006
Caroline is ijverig op ontdekkingstocht. Ze staat gebogen over de maxi-cosi, strekt haar hand uit, en plukt aan het kerststukje op het tafeltje achter de maxi-cosi. Ze plukt te hard, want daar tuimelt het kerststukje van de tafel af, op Alexandra. Die is daar - zacht gezegd - niet blij mee. Twee meisjes zitten onder het dennegroen. Caroline wordt bestraffend toegesproken, en allebei gaan ze de box in, zodat de rommel opgeruimd kan worden.

In de middag moet Petra ter voorbereiding van haar ingreep van volgende week naar de anaesthesist in het Spaarne Ziekenhuis. Aanvankelijk had ze gedacht de meisjes mee te nemen, maar oma Emmy belt, of ze toch vanmiddag niet zal komen. Dat is wel een stuk rustiger, dus zo gaat het.

Petra werkt haar afspraak af, haalt nieuwe pasjes voor zichzelf en Caroline en Alexandra bij de ziekenhuis balie en loopt nog even binnen op de poli, om te vragen hoe het met de afweer van de meisjes zit. Neefje Marc heeft de waterpokken, en volgend weekend is oma Annie jarig. Hoe zit dat met de besmettelijkheid, en kunnen de meisjes dat al aan?

De afweer is grotendeels op peil, dus kunnen we als gewone ouders deze afweging maken. Maar ze zegt niet wat te doen: dat is aan de ouders.

Om tien voor vijf thuis gekomen, ziet Petra een huilende Alexandra in de box (gefrustreerd) en oma Emmy met een beduust-stille Caroline op schoot op de bank. Oma is geschokt en heeft slecht nieuws te vertellen: Caroline is gevallen en is een tand kwijt.
Caroline behoeft op dat moment geen troost, dus grijpt Petra naar de telefoon.
Wie bel je in een dergelijk geval? 1. de poli (waar ze zojuist was) - is dicht. 2. de tandarts. Daar komt ze niet verder dan de telefoniste, die haar - na een korte vraag aan de tandarts- mededeelt, dat er niets gedaan kan worden als de hele wortel er uit is, en als er nog een gedeelte zit, er iets opgeplaatst kan worden. Waarna Petra vraagt, hoe ze dat moet constateren, en of ze niet even langs kan komen. Antwoord van de telefoniste: Goh, mmm, tja, langskomen, daar doe ik geen van de tandartsen een plezier mee...... Ze kan wel een afspraak maken, maar dat wordt dan pas morgenmiddag.
Dat is niet een antwoord waar Petra blij van wordt. Het lijkt haar, dat als er iets gedaan moet worden, dat toch sneller zou moeten. Ze vraagt - omdat het zo laat is - welke tandarts er avond dienst heeft, dan vraagt ze het die wel.
Telefoniste: dat weet ik eigenlijk niet, dat is elke keer anders, en ik weet niet wie het nu is..... Het staat wel op het antwoordapparaat.
Maar daar schiet je als hulpbehoevende client natuurlijk niets mee op. Dan maar de krant gepakt, de dienstdoende tandarts opgezocht, en die aan de lijn gekregen: een hele aardige, die rustig uitlegt, dat er bij een melkgebit helaas niets aan te doen valt. En dat dat heel vervelend is, maar dat ze tot het wisselen met een gat zal zitten, hoewel er de kans bestaat dat de andere tanden wat naar elkaar toe groeien.
Kijk, aan een dergelijke sympathieke reactie heb je wat, en dan leg je je er ook bij neer dat er niets aan te doen valt, en dat het geen zin heeft om langs te komen.

Daarna Caroline maar eens geknuffeld. Ze zit nog onder het bloed, en heeft uiteraard een behoorlijk gat naast haar - nu enkele - tand.
Later die avond krijgt ze - heel voorzichtig - te drinken met behulp van een injectiespuitje. Het lijkt Johan en Petra niet zo n goed idee om haar al een speen in de mond te geven.
Gelukkig drinkt ze haar laatste (pap)fles, om negen uur, wel uit een fles met speen.
Voor het slapen gaan krijgt ze voor de zekerheid nog een zetpil van Petra.
Caroline is niet misselijk en lijkt niet duizelig - dus de kans op een hersenschudding is nihil.
Sterker nog, om half zes zat ze alweer samen met Alexandra te giechelen.

Maar wat was er nou eigenlijk gebeurd?
Oma dacht in de keuken een fruithapje voor de meisjes te gaan maken. De keuken is strict verboden voor de dames, en ze worden er zo snel mogelijk uitgezet.
De keukendeur ging dus dicht. Maar Alexandra kon vanuit de box oma niet meer zien, en protesteerde daar tegen. Dus de keukendeur ging open, en Alexandra was weer stil.
Maar wat oma vergat, was dat Caroline nog op de grond speelde, en Caroline tijgerde dus langs oma s rug in keuken in. Een typisch tweeling-probleem dus: je ziet de een, maar waar in nummer twee.
Waarschijnlijk probeerde Caroline zich aan de ingeklapte kinderstoelen op te trekken. (Precies een van de redenen waarom ze niet in de keuken mag komen). De kinderstoel viel om, Caroline viel om, en lag op haar buik met een kinderstoel op haar rug.
Gelukkig zijn het lichte kinderstoelen. Waarschijnlijk is Caroline dusdanig op haar kin terecht genomen, dat de tand eruit vloog, want oma zag een huilende Caroline met daarnaast een losse tand op de vloer!

Het was een huis- tuin en keukenongelukje, dat iedereen had kunnen overkomen, maar hun ouders balen hiervan.
Dit is sabotage van de meisjes: ze willen te onderscheiden zijn! Alexandra heeft nu dus twee ondertanden, terwijl Caroline er maar een heeft. Tenzij Alexandra - als een echte tweeling - de komende tijd zich solidair verklaart met haar zus, en ook een tand verliest.  Bah!!!


Dinsdag 10 januari 2006
Caroline heeft de nacht goed doorstaan en ze drinkt haar ochtendfles gretig op.
Heel voorzichtig krijgt ze vandaag te eten. In verband met een mogelijk losse tand krijgt ze vandaag geen brood of rijstewafeltjes van Petra. Ze is vandaag op een vloeibaar dieet gezet.
Maar dat gaat heel goed. Alleen moet ze niet al te snel haar mond dicht doen, als ze met een lepel gevoerd wordt. Dan vertrekt haar gezicht een beetje.

Petra houdt Alexandra een beetje weg van Caroline. Voor je het weet zitten ze met hun (vieze) vingers in elkaars mond.
Caroline wil aan het einde van de dat sowieso al weer graag doekjes in haar mond stoppen.


Zaterdag 14 januari 2006
De meisjes worden op tijd uit hun bedjes gehaald. Nou ja, op tijd: dat is nog altijd rond een uur of half negen. Caroline en Alexandra zijn nu eenmaal langslapers. Het komt regelmatig voor, dat er pas om 10:00 uur aan het ontbijt begonnen wordt.

Caroline en Alexandra hebben het nog niet zo door, maar ze mogen vandaag weer een hele tijd in de auto zitten: we gaan naar Groningen want oma Annie is jarig.
Daar aangekomen kunnen de meisjes na een drankje nog even een slaapje doen, en daarna lunchen, voor ze voor het feest van oma Annie's vijfenzestigste verjaardag gaan.
De dames vinden het allemaal maar vreemd: zoveel vreemde gezichten, die allemaal naar hen kijken, en waar ze eventueel bij op schoot kunnen....
Het geluidsniveau in het zaaltje stijgt en stijgt, en Caroline en Alexandra worden steeds moeier. Tijd om in een ander kamertje te proberen te slapen. Het is een enerverende dag voor ze. S Avonds zijn ze uitgeput. En dan ook nog in een ander bed slapen.... nee, met name Caroline vindt het maar niets. Om half vijf is het mooi geweest: Caroline is wakker en heeft het niet naar haar zin.
Er zit niets anders op: ze mag voor deze ene keer bij haar ouders op bed. Tussen Johan en Petra in, in haar slaapzaak bovenop de dekens valt ze toch nog voor een paar uurtjes in slaap.


Zondag 15 januari 2006
Gelukkig is het vandaag een stuk rustiger bij opa en oma, en kunnen Caroline en Alexandra een beetje bijkomen van alle indrukken van zaterdag.
Als ze s middags thuiskomen zijn ze zo blij er weer te zijn, dat ze alletwee in de box staan te springen. Dat hebben we nog nooit gezien. Snel nog wat eten, en dan vroeg naar bed.


Maandag 16 januari 2006
Petra word opgenomen op de dagverpleging van het Spaarne Ziekenhuis. De chirurg moet een seton (of setton)draad door een fistel en de anus aanleggen.
Oma Emmy is thuis voor de meisjes en Johan verdeeld zich tussen ziekenhuis en huis.
Helaas wordt Petra pas om tien voor vier onder algehele narcose gebracht, zodat een en ander flink veel later wordt dan gepland. Pas om acht uur gaat ze weer naar huis.

Gelukkig is Johan dinsdag ook thuis, zodat hij alle meisjes kan verzorgen.
Bovendien komt dominee Knoeff langs, om over de doop van Caroline en Alexandra te praten. Dat zal zondag 5 maart plaats gaan vinden.


Donderdag 19 januari 2006
Samen met oma Emmy gaan de dames naar het Spaarne Ziekenhuis voor hun elf-maands controle en prikjes.
De neonatologie-poli heeft eindelijk haar eigen borden gekregen met daarop twee kleine vosjes - is het dan toch een tweeling afdeling geworden? Nee, verderop zijn er ook andere beesten te vinden. Zo is de deur van de onderzoekskamer opgeleukt met een eekhoorn.

Tijdens het uitkleden en wachten op Ingeborg, de verpleegkundige, zit Alexandra keurig rechtop te spelen met het meetlint. Caroline woelwater is niet zo rustig, en krioelt bij oma op schoot. 
Eindelijk worden de dames weer eens gemeten, daar is iedereen erg benieuwd naar.
Caroline weegt nu 8535 gram, is 73 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 44,5 centimeter.
Alexandra weegt nu 8760 gram, is 74 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 44 centimeter.
Het is niet zo vreemd dat Caroline iets lichter is dan Alexandra. Ze is al wat langer actiever, en kan al langer staan en zitten. Alexandra zal nog wel iets lichter worden. Beide dames raken wat van hun baby-vet kwijt, regelmatig staan ze met hun broeken rond hun voeten in de box. En dat zijn broeken, die eerst wel goed bleven zitten!
Alleen hun gezichtjes blijven bol. Onze kleine Churchilltjes.

Na het meten gaat het hele gezelschap naar de onderzoekskamer, waar dr. Peter de Winter, Marjan de Logopediste en Marjan de Fysiotherapeute, samen met een assistent in opleiding al in afwachting van de dames zijn.
De dames worden begroet met Wat zijn ze groot geworden- uitroepen. De dames zijn dan ook flink gegroeid. Petra mag vertellen hoe ze eten, wat ze eten, hoe ze zijn, kortom: het hele verhaal. De dokter vindt dat ze het prima doen, en ze hebben hun groei-achterstand bijna ingehaald. Dat is eigenlijk buiten verwachting.
Hij informeert naar het praten: dan doen ze nog niet echt, maar dat hoeft ook niet. Wel vindt hij dat Petra de geluide van haar dochters erg goed imiteert.
Ook kijkt hij nog even naar de uitgevallen tand van Caroline, die Petra heeft meegenomen. Er zit namelijk een vreemd hard stukje aan. Maar zijn oordeel is dat het, hoewel vreemd, binnen de normale afwijkingen aan zuigelingentanden hoort.

De cardiologie controle voor de open ductus van Alexandra is een paar maanden opgeschoven. Ze doet het zo goed, dat dat makkelijk kan. Haar dagelijkes dosering antibiotica gaat ook iets omhoog: van 1,5 ml naar 2 ml per dag. Ze is per slot van rekening flink wat zwaarder geworden.

Hierna mogen de dames op het speelkleed gaan ontdekken welke speeltjes daar liggen. Caroline vindt dat prima, en stort zich er in, maar Alexandra moet niets hebben van al die vreemde gezichten rond de speelmat. Grote tranen biggelen over haar wangen. Al die mensen - op een afstandje was dat prima, maar met iedereen op de mat is haar te veel.
Petra gaat er bij zitten en samen gaan ze kijken wat Caroline uitvoert. Caroline is tegen een krukje gaan staan en kijkt met grote ogen (en een houten puzzelstuk in haar mond) naar een hele mooie vormen stoof: als je daar de goede vorm in doet, zakt deze met een geluidje naar beneden! Alexandra vindt dat toch ook wel mooi.
Thuis hebben de dames nog niet met knopjes-puzzels gespeeld, maar hier worden ze wel aangeboden. Petra neemt zich voor deze thuis ook uit de kast te halen.

Beide dames worden fysiek door dokter De Winter onderzocht. Bij Caroline bemerkt hij, dat ze haar rechtervoet overstrekt. Maar omdat ze bij het staan dit wel keurig zelfstandig corrigeert, hoeft daar geen actie op te worden ondernomen. Caroline staat nog eerst op haar tenen, maar zakt daarna op haar hele voet. Zo hoort het.
(Misschien lijkt ze op haar moeder - die strekt ook het liefst haar voet helemaal uit).

Algemeen oordeel: Caroline en Alexandra doen het op alle vlakken prima, er is geen aanvullende therapie of oefening nodig. En met veertien maanden komen ze weer terug voor de volgende controle.

Nu nog even inentingen halen, en daarna aankleden. De inentingen zijn nooit leuk, maar Caroline en Alexandra huilen alleen tijdens het inspuiten van de vloeistof. En daarna zijn ze moe.
Petra was vergeten hoe moe ze werden van inentingen. De dames slapen van vier tot zeven uur! Terwijl ze gewoonlijk een middagslaapje van een uur doen.
Ook de nacht en de volgende dag wordt er veel en prima geslapen.

Dat is ook wel zo makkelijk. Petra gaat met de dames van haar zwangerschapsgym lekker wokken en bijkletsen.


Zondag 22 januari 2006
Hoera, Alexandra heeft het door!.
Zondagmiddag zien Johan en Petra haar vanuit de sta-positie steeds verder en verder naar beneden zakken. Haar armen rekken steeds verder uit, totdat - ja, ze zit! Hoewel Alexandra veel minder vaak gefrustreerd huilde als ze stond, is het toch fijn dat ze nu ook zelf kan gaan zitten.

De dames hebben samen een favoriet spel: ze hangen gezusterlijk over de railing van de box, en gooien stuk voor stuk speelgoed naar beneden. Gezamenlijk kijken ze na wat er gebeurd: de kleine harde ballen van Fisher Price rollen de hele kamer door en worden zo lang mogelijk nagekeken. Vervolgens zakt Caroline (en nu dus ook Alexandra) door de knieen, pakt een speelgoedje, staat op, en laat het zorgvuldig vallen.
Gevolg is, dat de bos leeg is, en om de box een slagveld ontstaat.
Tot grote spijt van de meisjes grijpen hun ouders in: de box gaat nu echt in de allerlaagste stand. Als ze over de railing willen hangen, moeten ze maar groter groeien.

Bij de box staat een stevige plastic doos met speelgoed. Caroline en Alexandra vinden dat reuze mooi als ze op de grond spelen. De doos wordt om- en omgekeerd, en hij rammelt zo mooi! Alexandra weet nog een creatief gebruik van de doos: ze knielt er voor, gaat vooroverliggen en trekt haar handen en voeten van de vloer. Alexandra vliegt!! (en ze heeft niet eens haar ouders daarbij nodig).


Maandag 23 januari 2006
Samen hebben Caroline en Alexandra plezier voor tien. Petra ziet dat ze samen in de box liggen: Alexandra s hoofd rust op Caroline s buik. Dat is de houding, waarin ze ook in de baarmoeder lagen. Een terwijl ze zo liggen, giechelen de meisjes onophoudelijk.

Ook in de babygym-tunnel hebben ze de grootste lol. Alexandra zit er in en kijkt naar buiten, Caroline zit aan de buitenkant en kijkt naar binnen. Aan beide kanten gaan er handjes naar het plastic ruitje, en neuzen worden er ook tegen aan gedrukt. En maar lachen.
Het moet toch leuk zijn, een tweeling te zijn.


Dinsdag 24 januari 2006
Een primeur voor de familie: Johan en Petra gaan s avonds samen weg en laten Caroline en Alexandra achter bij een oppas. Hoewel oma Emmy wel eens een paar uurtjes overdag op de meisjes past, was het nog niet eerder voorgekomen dat er s avonds opgepast word.
Tante Jose heeft zich beschikbaar gesteld, en daar word dankbaar gebruik van gemaakt.
Caroline en Alexandra moeten even wennen, maar vinden tante Jose toch wel interessant. Een rode trui met ritsje is daarbij van grote aantrekkingskracht.
Zonder problemen spelen de meisjes met haar, krijgen ze hun pap-hapjes en gaan ze zonder huilen slapen. Zonder huilen! Dat lukt zelfs Johan en Petra niet. Gebruikelijk liggen ze nog 10 minuten te protesteren.

En waar waren Johan en Petra naar toe? Naar een contact avond van het LUMC, bestemd voor ouders waarvan de kinderen op de couveuseafdeling hebben gelegen.
Het was een goede en interessante avond. Normaal gesproken kom je maar weinig ouders van vroeggeboren kinderen tegen, en als je dat doet, heb je meestal niet veel tijd. Hier kon iedereen zijn verhaal kwijt, en vertellen hoe zij de opname hadden ervaren.
Petra voelt zich na deze avond - hoe raar het ook klinkt - een boffert. Met 29 weken 5 dagen vielen Caroline en Alexandra in de categorie met latere bevalllingen. Een groot deel van de aanwezige ouders had kinderen die nog eerder geboren waren, bijvoorbeeld met 25, 26 weken. Bovendien hebben Caroline en Alexandra opvallen weinig complicaties hoeven doorstaan. Ze zijn in verhouding ook kort opgenomen geweest: maar 8 weken, ten opzichte van vier a vijf maanden.

Ook is het aardig te horen dat alle ouders tegen de zelfde problemen/situaties oplopen: de overplaatsing naar een niet-academisch ziekenhuis, de thuiskomst, het onbegrip van de omgeving (ze zijn nu toch thuis en zien er goed uit - wat zeur je nou). En de onzekerheid over de toekomst en de (mogelijke) ontwikkelings- en/of leerproblemen de prematuren later kunnen oplopen. Procentueel is daar veel meer kans op, dan bij op tijd geboren kinderen.
De Vereniging van Ouders van Couveusekinderen werd vertegenwoordigd door twee dames uit de regio Leiden.

Overigens was er vandaag sprake van nog een primeur, zij het een niet zo aardige. Petra sloot zichzelf buiten!!!
Ze dacht nog even de lege flessen weg te brengen naar de glasbak, voordat Nadine kwam helpen. De meisjes sliepen toch nog rustig. En pakt wel sleutels mee. Helaas bleken het de verkeerde sleutels te zijn, en stond Petra buiten, terwijl de meisjes binnen waren.
Aanbellen bij de buren hielp niet. Gelukkig was Nadine er (met de sleutel) met een tien minuten. Dat voelde als hele lange tien minuten aan. En Caroline en Alexandra? Oh, die sliepen, zoals ze door de meeste dingen heen slapen. Een geluk bij een ongeluk.


Woensdag 25 januari 2006
Tante Jose mag vaker oppassen, want de meisjes slapen en slapen.
Om 9:15 hoort Petra wat geluid en treft in de kinderkamer een wakkere Caroline aan. Maar Alexandra slaapt stug door. Ze wordt niet wakker van gepraat, of het optrekken van het rolgordijn. Alexandra slaapt.
Dus gaat Caroline mee naar beneden voor een boterham. Na de boterham krijgt ze haar fles melk en gaat Petra naar boven om te kijken of Alexandra nu wel wakker is.
Nou, om 10:00 uur wil Alexandra wel slaperig haar hoofd optillen en om zich heen kijken. Wel heeft ze een wat-klopt-er-hier-niet-blik. Nogal wiedes, haar zus zit beneden, en dat is ze niet gewend.

Het is vandaag een oma Emmy-dag. Oma constateert bij het spelen dat Alexandra extra goed uitgeslapen is. Alexandra pikt doorlopend Caroline's speelgoed af. Caroline is wat moe en is daar niet blij mee. Ook bedenkt Alexandra dat ze met de plastic speelgoeddoos tegen de box aan, zich nog hoger kan optrekken aan de buitenkant van de box.
Alexandra, je hoeft nog niet te traplopen, probeer maar eerst gewoon te lopen!

Na de lunch moeten er rompertjes worden gekocht. Maat 80 alweer. Gevieren gaan de dames naar het centrum. Over het midden van de maxi-cosiwagen gaat een dekentje, om de kuiten van de meisjes warm te houden. Desalniettemin krijgt Caroline het voor elkaar om haar rechterschoen uit trekken (zonder haar handen te gebruiken). Die schoen wordt later in de mand onder de wagen teruggevonden. Hoe ze dat voor elkaar krijgt....

Caroline en Alexandra vertonen vandaag nieuw gedrag. Ze lijken elkaar extra goed in de gaten te houden, en wat de een krijgt, wil de ander ook.
Als er een bij oma op schoot zit, komt de tweede tegen haar knie aanleunen en vice versa. Het ultieme moment is bereikt wanneer ze beiden bij oma zitten.
Maar in de Hema is het ook te merken: Petra zet haar aankomen tussen de meisjes in, en toevalligerwijs krijgt Alexandra er iets van te pakken. Caroline begint prompt te mieren: ze zit te draaien en te kreunen en te piepen. Pas als zij ook iets vast krijgt, is het over.
Dit is gloednieuw gedrag. Hmmm, wel leuk, maar potentieel ook lastig.

Gelukkig is Caroline heel tevreden met een grote doorzichtige plastic deksel. Ze kijkt er gefascineerd door heen en zwaait er mee. Zelfs als ze de deksel ver buiten de wagen steekt, laat ze hem niet vallen. Goed gedaan Caroline!.

Opvallend is ook dat hoewel de meisjes wat eenkenniger worden, ze in de winkels breeduit lachen naar dames die achter en naast hen staan. Ze charmeren een heleboel winkelende dames met die lach.


Donderdag 26 januari 2006
Het is duidelijk dat de dames hun omgeving steeds beter in de gaten gaan houden. Terwijl de dames met hun moeder in een speelgoedwinkel staan, komt er langs het plafond van de winkel een treintje langsgereden. Twee hoofdjes gaan met een ruk omhoog en volgen de trein zo lang mogelijk.


Vrijdag 27 januari 2006
Er is interessante post voor de dames.
Vanuit Haarlem zitten er twee folders van het Kennemer Gasthuis in de post: Kijken, luisteren, zorgen (ontwikkelingsgerichte zorg). De inhoud van deze folder zouden Johan en Petra uit eigen ervaring nu wel moeten kennen, maar belangrijker is de aanwezigheid van foto s in de folder. Op pagina 4 is een foto opgenomen van Alexandra in een snuggle, en op pagina 5 staat een foto van een buidelende Caroline.
Een medewerker van het KG had onze website ontdekt, en gevraagd of deze foto s van wel zeer ontspannen kindertjes, in hun folder mochten worden opgenomen. Natuurlijk mocht dat, als wij maar twee folders voor de plakboeken van Caroline en Alexandra kregen.

Tegelijkertijd is er ook een pakje van Nutricia ter gelegenheid van de naderende eerste verjaardag. Folders, een reis-pakje snoetenpoetsers en een 1-kaars voor op de taart.
Altijd leuk om een verrassing te krijgen.

Vandaag krijgen de dames voor het eerst Nutrilon 3. Eindelijk zijn we door de (voor de prijsverhoging in het najaar ingeslagen) voorraad Nutrilon 2 heen. De proefkonijntjes proeven kritisch en zijn niet meteen overdreven enthousiast. Maar als ze niets anders krijgen, dan gaat het toch op.

Zaterdag 28 januari 2006
De kamer van Caroline en Alexandra wordt vandaag onderhanden genomen. De dames proberen vanuit hun bedden zo veel mogelijk chaos te scheppen. Zo lukt het hen dingen uit de boekenkast te halen. Deze week zijn daar al losse Fisher-Price blokken uitgehaald en een grote bak met kleine knuffels. Ze hangen zoveel mogelijk over de rand van Alexandra s bed, en hengelen met hun handen naar alles. Als ze beet hebben, trekken ze, en valt een en ander van de tweede of derde plank naar beneden. Ondernemende dames.

De boekenkast moet dus buiten graaibereik worden geplaatst. Daarmee gaat ook de voorleesstoel naar de andere kant van de kamer, en worden de bedjes haaks op de muur naast elkaar gezet. Zoals de wiegjes ook stonden. Hiervoor stonden de bedden haaks op elkaar.
Caroline en Alexandra vinden het een beetje wennen, maar zien absoluut voordelen in het pal naast elkaar staan: meer ruimte om met je zus te spelen als je in je eigen bed ligt.

Daarna is het de beurt aan de slaapkamer: het plafond moet worden gewit. De dames vinden al dat gedoe maar gek. Johan moet met hen spelen, en niet verven!