Caroline en Alexandra

Dagboek April 2006

Maart 2006

Zaterdag 1 april
Maandag 3 april
Dinsdag 4 april
Woensdag 5 april
Donderdag 6 april
Vrijdag 7 april
Zondag 9 april
Dinsdag 11 april
Woensdag 12 april
Donderdag 13 april
Vrijdag 14 april
Zaterdag 15 april
Zondag 16 april
Maandag 17 april
Dinsdag 18 april
Woensdag 19 april
Donderdag 20 april
Zaterdag 22 april
Maandag 24 april
Dinsdag 25 april
Donderdag 27 april
Vrijdag 28 april
Zaterdag 29 april

De nieuwste metingen

Mei 2006

Zaterdag 1 april 2006
Petra's lunchafspraak gaat niet door. Johan stelt voor om met z'n allen te gaan winkelen en lunchen. Na een bezoekje aan V en D en de Kruidvat, komen ze langs een zaak met veel houten speelgoed. Daar vinden ze iets wat een ideaal speelgoed voor Caroline is: een labeldoekje. Dit is een lekker zacht knuffeldoekje met aan iedere kant mooie labeltjes om te voelen en te kluiven. Van satijn en fluweel en in allerlei verschillende kleuren.
Caroline is er meteen dol op. Zorgvuldig bekijkt ze alle kanten en selecteert ze een label om op te kluiven. Alexandra krijgt het doekje ook in handen, maar is minder gefascineerd. Ze pakt het doekje wel uit de handen van haar zus, en bekijkt het ook, maar hoeft het minder nodig te hebben. Ze gunt het haar zus.

's Middags laat Caroline haar kunnen nogmaals zien. Ze loopt helemaal los van de ene kant van de box naar de andere.

De tanden van de meisjes zijn nu goed doorgekomen: allebei hebben ze een halve tand erbij.

De favoriete activiteit is nu: Traplopen!!! Ze vinden het fantastisch.
Als het even kan, gaan ze de trap naar de zolder ook op. Of ze schieten de ouder-slaapkamer in. Caroline doet dat overmoedig. Ze ziet en draaft gewoon door. Alexandra blijft voor de drempel zitten en kijkt naar links en rechts - wat te doen: eigen kamer, andere kamer, eigen kamer, andere kamer? Ze wikt en weegt.

Maandag 3 april 2006
Caroline is in een baldadige stemming. Waar Alexandra zich vrolijk en gemoedelijk uit haar pyjama laat uitpakken en aankleden, daar heeft Caroline andere ideeen. En dat begint al in haar bed. Iedere keer als Petra haar wil oppakken, kruipt ze snel naar de andere hoek van haar bed. En als haar moeder haar daar achterna komt, dan schiet ze weer snel weg. Ze gaat dan op haar bibs zitten met een grote grijns. "haaa , je hebt me lekker niet te pakken!"
Maar als Petra haar niet meer achterna zit, komt ze gewillig aan de rand staan - ze wil toch wel dat haar poepluier vervangen wordt!

De Marktplaats-website wordt veelvuldig bezocht: niet alleen heeft Petra 'oude' kleding van de meisjes er opgezet, ook heeft ze het als bron van tweeling boeken ontdekt.
Vandaag komt er een nieuwe aanvulling op de tweeling-bibliotheek van de meisjes binnen. Een originele uitgave van Saskia en Jeroen.

Dinsdag 4 april 2006
Het gaat steeds beter met het lopen van Caroline. Aan een handje loopt ze de hele kamer rond. Alexandra kijkt bewonderend toe, maar wil toch niet het voorbeeld van haar zus na doen.

De meisjes mogen vanmorgen lekker lang in de maxi-cosi wagen. Petra heeft een hele serie boodschappen in het centrum. Caroline is zo enthousiast over het naar buiten gaan, dat ze in haar jas aan de hand vanaf de bank naar de wagen loopt en er in probeert te klimmen.

Eerst naar de Wibra. Gistermiddag had Petra twee zomersetjes gekocht in maat 80. Maar maat 80 blijkt ze nu al redelijk goed te passen!! Er heeft een groeispurtje plaatsgevonden. Nu vonden Johan en Petra de meisjes al zwaar geworden, dus dat kan wel goed kloppen.
Dus worden de setjes omgeruild voor maatje 86.
Vervolgens naar een andere zaak om het label-doekje om te ruilen. Dat bleek aan een kant los te zitten, en dat kan echt niet. Ook dat levert geen problemen om.
Daarna nog naar Prenatal, Trekpleister, de makelaar, C & A en de supermarkt - geen wonder dat Caroline bij de C & A in de wagen in slaap valt. Alexandra blijft wakker tijdens de hele expeditie.

S Middags zijn Caroline en Alexandra weer eens overgeleverd aan de experimenten van Petra. Dit keer gaat het om drinken. Van Martine kreeg ze de tip, dat kinderen uit rietjes kunnen leren drinken, als je ze uit een pakje laat drinken, waar je zachtjes in knijpt.
Bij de supermarkt pakjes appelsap gekocht, en aan de slag maar.
De verschillen zijn weer significant: Caroline heeft er wat moeite mee. Ze bijt met haar paar tanden het rietje helemaal plat. Maar ze drinkt wel. Na de eerste periode heeft ze 40 ml gedronken. De rest krijgt ze in de fles.
Alexandra vindt het prachtig, en ze kan fantastisch zuigen. Zonder dat Petra in het pakje hoeft te knijpen, zuigt ze in een flink tempo appelsap naar binnen. Alleen - wat doe je daarna? Dat heeft ze nog niet helemaal door, of haar mond is gewoon te vol. Telkens komt er met kracht een golf appelsap uit haar mond. Het lijkt wel een waterspuwertje! Het golft in een keurig boogje over het pakje heen. Toch vindt ze appelsap heerlijk, telkens als Petra het pak weghaalt, gaat ze piepen. Zij heeft maar liefst 110 ml uit het pakje gekregen. Daar moet iets van binnen zijn gekomen. De rest krijgt ze ook in een fles.
Het was een erg nat experiment.

's Avonds worden de meisjes gemeten: als ze het goed zien (want de dames blijven natuurlijk niet lang stilstaan als er zo iets moois als een rolmaat in de buurt is) zijn ze nu zo'n 77 cm lang.

Johan laat zien dat Caroline zelfs al (met een steuntje) op de bank kan klimmen. Daar is Petra niet blij mee - ze wil helemaal niet dat hij ze zulke dingen leert. Dan heeft ze nog meer om in de gaten te houden. Gelukkig kunnen ze het nog niet zonder hulp....

Woensdag 5 april 2006
Joepie, alweer een pakketje, zeg maar gerust een pakket. Het is toch ontzettend leuk om onverwacht cadeautjes te krijgen. Dit keer is het afkomstig van Fisher-Price. Als je je aanmeldde voor een nieuwsbrief, maakte je kans op een Little People Dierentuin. En we zijn een van de winnaars!!!
Dat is leuk voor de meisjes. Advies leeftijd is vanaf 2 jaar, dus moeten ze nog even wachten. Kunnen Johan en Petra er alvast mee spelen! Of het is alvast een Sinterklaas cadeau - ter waarde van 40 euro !.

Donderdag 6 april 2006
Om 11:15 uur heeft Petra (met Caroline en Alexandra en oma Emmy) een afspraak om te kijken bij peuterspeelzaal Nijntje. Dat betekent een vroege start voor alle dames. Caroline heeft moeite om wakker te worden. Om kwart over acht kijkt ze haar moeder verstoord aan. Wat doe je zo vroeg in mijn kamer, lijkt ze te zeggen. Gelukkig heeft Alexandra er minder moeite mee. Die mag als eerste aangekleed worden, en daarna is Caroline ook een stuk wakkerder.

Direct na het ontbijt worden ze ingeladen voor een dagje Haarlem. Ze kraaien van plezier als ze oma Emmy zien, en steken hun handen in de lucht om uit de maxi-cosi's gehaald te worden. Na even vrij spelen gaan ze weer in de wagen voor een kort wandelingetje naar de peuterspeelzaal.
De peuterspeelzaal zit in wat vroeger de Montessori Kleuterschool was, waar Petra naar toe ging. Het is dus snel genoeg gevonden. Alleen zit de ingang nu aan de andere kant.
De klasjes zijn ruim en hebben lekker lage vensterbanken, waardoor je goed naar buiten kunt kijken. En werkjes kunt uitstallen. Er staat een hele paasuitstalling. Terwijl Petra met een leidster praat, bekijken de dames eens uitgebreid wat er allemaal staat. Zoals een paasboom met houten eitjes.... Petra kijkt op, en ziet een geel lintje uit Caroline's mond hangen. Tja, een peuterspeelzaal is toch niet helemaal ingesteld op dreumesjes! Met gezwinde spoed wordt het eitje uit Carolines mond gepeuterd en de boom toch maar wat hoger gezet. Caroline mag ook NOOIT iets!!

Alles ziet er verzorgd en schoon uit. De peuterklas is lekker aan het buitenspelen, en de locatie is prima - de meisjes worden meteen ingeschreven. Normaal gesproken kunnen ze vanaf twee-en-een-half jaar komen, maar je kunt ze ook opgeven om vervroegd te komen. Dan kan het - mits er plaats is - vanaf twee jaar en drie maanden. Dat is de keuze. Caroline en Alexandra zijn zo levendig en geïnteresseerd in andere kindertjes, en zo vlot, dat ze dan vast wel aan een peuterklasje toe zijn.

Daarna op naar oma's huis om wat te drinken en een slaapje. Tijdens hun slaapje kan Petra mooi even naar de markt, om knopen voor hun gestreepte zomerjurkjes te halen. Daar slaagt ze goed: dezelfde knopen, maar een set in rood, en een ander in oranje. Zijn de jurkjes toch net een beetje anders...

Vrijdag 7 april 2006
Caroline wordt vandaag een stuk opgewekter wakker. Ze kraait en als ze bijna is uitgekleed, rent ze in haar romper door haar bed. Pak me dan mama, pak me dan!!!
Met twee handen in de lucht rent ze lachend weg naar de andere kant van het bed. En zonder dat ze er erg in heeft, steekt ze dus zonder steun het bed over. Heel goed, Caroline! Daar gaat mama ook van lachen!

Alweer bezoek! Opa Be en oma Annie moeten in de buurt zijn voor een begrafenis. Ze komen daarvoor even lunchen en knuffelen met de meisjes. Allevier genieten ze erg van elkaar.

Ook komen vandaag een heel aantal aankopen via Marktplaats binnen. Nog een lila zomerjasje, en een lichtgeel, en een lichtgroen. Ze staan allemaal mooi. De dames geven een hele modeshow weg. De capuchons zijn bijzonder voor de dames: wat is er nou mooier dan aan de capuchon van je zus trekken?

Zondag 9 april 2006
Vandaag geen bezoek, maar op bezoek. En wel helemaal naar Zuidhorn.
Het gaat een heel eind goed, en de dames slapen het grootste deel van de reis, maar vijf minuten voor het einde gaat het mis. Vanaf de achterbank klinken noodkreten, en een vreselijk gekokhals. Jawel, Caroline kon er niet meer tegen: ze heeft overgegeven!
Snel zet Johan de auto aan de kant van de weg. Caroline wordt direct uit de maxi-cosi gehaald en getroost. Jammer voor Petra, maar Carolines nieuwe lila jas is nu dus vuil, net als de stoelbekleding.
Zo goed en zo kwaad als het gaat, wordt een en ander schoongemaakt. Als Caroline bijgekomen is, gaat de reis weer verder. Johan rijdt nu een stuk rustiger over de Faanerweg.
Het bochtenwerk was Caroline waarschijnlijk te veel, want op de snelweg had ze nergens last van. Door de dorpen moet er echt rustiger gereden worden.

Vijf minuutjes na aankomst is het leed geleden. Caroline krijgt schone kleren aan, en gaat lekker op de grond spelen met Alexandra, Tessa en Max. Evi ligt nog lekker te slapen.
En dan komt opa Be ook nog langs! Dat bezoek is geen onverdeeld genoegen.
Terwijl Johan Caroline boven verschoont, speelt opa met Alexandra. Petra gaat even bij Max kijken naar zijn computerspel. Opeens klinkt er een verschrikkelijk gebrul uit de voorkant van het huis. Een echte noodkreet. Petra spoed zich naar de voorkant van het huis. Komt het van boven - is er een kind van de commode gevallen? Nee het komt uit de zithoek. Daar BRULT Alexandra. Opa snapt er helemaal niets van.
Waarschijnlijk realiseerde Alexandra zich opeens dat ze helemaal alleen was - geen papa, mama of Caroline in de buurt - in dat ze in handen van iemand anders was. En ze is momenteel in een eenkennigheids-fase. Dus brult ze alles bijelkaar. Zodra Petra haar overneemt, is ze rustig. En opa gaat in de herkansing met Caroline - dat is het voordeel van een tweeling.

De terugreis verloopt een stuk rustiger als de heenweg. Beide dames zijn uitgeput, en gaan na een hapje pap weer lekker naar bed.

Dinsdag 11 april 2006
Caroline en Alexandra doen Petra soms versteld staan.
Omdat Alexandra haar lunch in een snel tempo naar binnen heeft gewerkt, en Caroline ook nog na haar te eten krijgt, is Alexandra lekker in de kamer aan het spelen, terwijl Caroline nog met een fles melk in de kinderstoel zit.
Wanneer Caroline klaar is met haar melk, komt Petra eens kijken - Caroline zit zoet te spelen met drie houten puzzelstukjes. Puzzelstukjes?? Die lagen niet op het blad van de kinderstoel toen ze met eten begon, en ook niet binnen handbereik van Caroline.
Er is maar een mogelijkheid: Alexandra heeft haar zus een paar speeltjes aangegeven. Heel sociaal!

Nu heeft Petra net gelezen over een onderzoek waaruit bleek dat kinderen van anderhalf sterk genegen zijn anderen te helpen. Dat kan dus kloppen - maar dit is wel erg vroeg! Of zou het aan de tweelingband liggen? Alexandra speelt zoet onder Carolines kinderstoel, en alletwee doen ze alsof er niets bijzonders is.

Woensdag 12 april 2006
Oma Emmy komt vandaag langs. Johan staat op een Embedded Beurs in Eindhoven, dus oma blijft 's avonds gezellig eten. Maar voor het eten is het tijd voor een stukje drama.
Alexandra en Caroline zijn allebei moe en hangerig - er komen nog steeds nieuwe tanden door. Dus staan ze niet altijd even stevig op hun beentjes.
Alexandra loopt langs de salontafel terwijl ze op een houten puzzelstukje kauwt. Dat is geen optimale combinatie als je omvalt. Ze lijkt de rand van de tafel net te missen, maar zet het wel op een brullen. Haar elleboog bleef haken, en het puzzelstukje is hard tegen haar tanden aangekomen. Er komt bloed uit! Oma en Petra hebben direct een flash-back naar het begin van het jaar, toen Caroline een tand verloor.
Als ze bloed ziet, laat Petra oma dan ook meteen naar de grond kijken, of er ergens een tand ligt. Die ligt er niet, en het bloed stelpt redelijk snel. Het puzzelstukje is alleen tegen een vliesje tandvlees geslagen, dat nog net voor een op doorbreken staande tand zat. Eer is verder niets aan de hand - maar het was wel schrikken.

Donderdag 13 april 2006 Witte Donderdag
Johan heeft 's middags vrij genomen om mee naar Leiden te gaan.
Omdat de meisjes in het LUMC geboren zijn, zijn ze daar opgenomen in een controle programma voor vroeggeborenen. Dat houdt in dat ze rond (gecorrigeerde) eerste, tweede en vijfde verjaardag nog een keer terugkomen om te kijken, hoe zij zich ontwikkelen.
Bij de eerste en tweede-jaars controles ligt het accent op de motorische ontwikkeling, terwijl rond de vijf jaar ook extra gekeken wordt naar andere aspecten van de ontwikkeling. Dat is ee moment, waarbij leerproblemen naar voren kunnen komen.

Onze kinderarts van vandaag is mw De Haan. Ze laat Caroline en Alexandra eerst lekker spelen op een speelmat vol speeltjes. Ze kijkt kritisch naar de soepelheid van hun bewegingen en hun motoriek in het algemeen. Ze wil weten wanneer ze gingen zitten, of ze speelgoed overpakken in hun anderen hand, en tal van andere dingen.
Caroline en Alexandra hebben een verrassing voor haar in petto: ze laten zien, dat ze al aan een hand kunnen lopen. En dat alles, zonder dat er erg veel met ze geoefend is.
Dr. De Haan is danig onder de indruk. Ze doen allemaal dingen, die ze nog helemaal niet hoeven te kunnen, zegt ze. En wat ze doen, is mooi gelijkmatig en evenwichtig. Ook kan ze geen voorkeurshouding constateren.
Caroline en Alexandra slagen met vlag en wimpel - als er iets te slagen viel.
We zijn heeeeeel tevreden over onze dames.

Daarna is het tijd voor de weging en meting:
Caroline weegt nu 9560 gram, is 77 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 45,5 centimeter.
Alexandra weegt nu 9670 gram, is 78 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 44,5 centimeter. Hoewel de hoofdomtrekmeting niet erg geslaagd was: ze was te woelwaterig.

Tijdens het bezoek aan Leiden, zou de eerste kijker voor het huis moeten langskomen. Helaas is dat niet gelukt - die afspraak is verzet. Petra moet nog erg wennen aan het bezichtigen - het is niet eenvoudig om het huis schoon en opgeruimd te houden met twee woelwaters. En als dan een afspraak niet doorgaat, dan is ze niet blij.

Vrijdag 14 april 2006 Goede Vrijdag
Vandaag komen er twee kijkers. De eerste leidt Petra zelf rond - de makelaar had geen tijd meer. Voor de tweede, om vier uur, moeten de meisjes ingepakt worden.
Laten ze nu net vandaag lekker lang blijven slapen. Maar met kunst- en vliegwerk lukt het toch om vijf voor vier de deur uit te zijn. Hoewel die poepluier om tien voor vier niet echt hielp!
Petra neemt de meisjes mee naar de bibliotheek. Boekjes vinden ze nog steeds fantastisch en in de bibliotheek zitten ze opgewekt te babbelen met elkaar.

Op de terugweg ziet Petra Johan's auto in de achteruitkijkspiegel - de hele familie komt tegelijk thuis. Zoals gewoonlijk zijn de meisjes erg blij hun vader weer te zien.
Caroline laat iedereen versteld staan door afwisselend Papa en Mama te brabbelen.
Voor het eerst zegt ze de woorden duidelijk gearticuleerd. Hiervoor bleef ze hangen in Mamaman en Papapapap. Petra had verwacht, dat Alexandra het eerst duidelijk zou articuleren, zij is het meeste bezig met taal en geluid.
Maar alweer is Caroline haar te snel af.

Zaterdag 15 april 2006
Petra gaat om 9:00 uur de deur uit: om 9:30 uur haalt ze oma Emmy om, zodat ze om 10:00 uur op het strand van Parnassia staan. Waarom? Omdat het de workshop portretfotografie is, en oma Emmy model is. Het is flink winderig op het strand, maar het licht is helder.
Na een uurtje gezandstraald te zijn op het strand, wordt de workshop voortgezet in de duinen. Het klimaat is daar een stuk lekkerder. Het waait er niet zo heel hard, en de zon is lekker doorgebroken. Een hele leerzame morgen.

Om half een terug naar Haarlem, waar er snel geluncht word. Johan en de meisjes pikken Petra in Haarlem op, en ze gaan op naar Wezep, naar oom Harry's verjaardag.
En wie zien ze daar? Opa Be en oma Annie!!! De meisjes zijn helemaal blij. Alle grootouders op een dag. Dat is wel heel bijzonder.

Tegelijk zijn er ook vandaag weer kijkers geweest - het huis is nog nooit zo lang achter elkaar opgeruimd gebleven!

Zondag 16 april Eerste Paasdag
Het is Pasen, en bij oma Emmy verzamelen Johan, Petra, Caroline en Alexandra en Jose, Hans, Reinier en Wouter. Eerst gaan ze een kijkje nemen bij het appartementengebouw waar oma's nieuwe appartement in komt. Alle verdiepingen staan er nu.
Daarna wandelt het hele gezelschap door het Noorder SportPark. Daarbij moet ook een bezoekje worden gebracht aan de kinderboerderij. Caroline en Alexandra kijken geanimeerd om zich heen - het is hun eerste bezoekje aan een kinderboerderij. De geitjes zijn wat opdringerig, en dat vinden ze niet leuk, maar een snuffelend lammetje is wel interessant.
Petra heeft twee sneden brood mee, om de geitjes te voeren, en Wouter wil dat wel doen. In een mum van tijd is hij omringd door gretige geiten. Helaas komt er een eind aan: het is niet toegestaan om de dieren te voeren. Wat jammer!

Thuis bij oma wacht een brunch. Caroline en Alexandra krijgen reepjes paasbrood, waar ze erg van smullen. Voor chocolade eieren zijn ze toch echt nog wat te jong.
Oma heeft een cadeautje voor alle aanwezige kleinkinderen: opwindbare kuikentjes en haasjes. Caroline kijkt vol belangstelling naar het bewegende kuikentje op het blad van haar kinderstoel, maar voor Alexandra is dat te veel: haar gezicht vertrekt, en ze zakt zo ver mogelijk weg. Het liefste zou ze onder haar kinderstoel kruipen. Het kuikentje is wat Alexandra betreft NIET LEUK.
Ze is dan ook wel erg moe. Tijd voor een slaapje. En daarna eten en naar huis.

Maandag 17 april 2006 Tweede Paasdag
Na twee hele drukke dagen is het eindelijk een rustdag. Alleen zijn Caroline en Alexandra nu volledig uit hun doen. Ze zijn heel onrustig en huilerig. Knuffelen is het enige antwoord.

Dinsdag 18 april 2006
De dames slapen uit: pas om negen uur komt er actie in de kinderkamer. Daarvoor heeft Petra al een bed verschoont, was in de wasmachine gedaan, opgeruimd, sokken gesorteerd, melk gemaakt en ontbeten. Een goede start van de morgen dus.
En Nadine komt vandaag schoonmaken, zodat het hele huis blinkt.
De meisjes moeten om half elf weer naar hun kamer, zodat er beneden gesopt kan worden.
Echt protesteren doen ze niet: ze spelen zoet in hun bedjes, en op een gegeven moment staan ze samen de giebelen en de schaterlachen. Ieder staan ze aan een kant van de rand tussen hun bedden, en ze hebben samen de grootste lol.

Toch zijn ze flink moe. Om een uur of half een vindt Petra ze alletwee diep in slaap in bed.
Ze liggen weer alletwee op hun knietjes. Alexandra ligt met haar neus in de dekens. Ze is verkouden, en snurkt er flink op los.
Vandaag is een lekker slaapdagje voor de meisjes - ze zijn er echt aan toe.

Woensdag 19 april 2006
Vandaag worden de meisjes weer ingepakt voor een bezoekje aan Leiden. De reis gaat niet naar het LUMC, maar naar een universiteitsgebouw (de meisjes zijn er al vroeg bij!).
Om precies te zijn naar het gebouw van de sectie Cognitieve Psychologie.
Ze mogen namelijk mee doen aan een onderzoeksprogramma van die afdeling.
Het is een onderzoek - kort gezegd - naar de methode waarop babies leren. Voor de individuele baby is er geen conclusie aan te verbinden, maar de gegevens van een heel aantal babies kan natuurlijk tot interessante resultaten leiden. Het is dus geen IQ test of iets dergelijks.
Johan gaat gezellig mee - ook hij vindt de materie interessant. Bovendien heeft de hele familie geprofiteerd van de resultaten van eerdere onderzoeken, dus is het nu onze beurt om iets te doen waar anderen in de toekomst misschien van profiteren. Als men vroeger nooit mee gewerkt had aan onderzoeken naar bijvoorbeeld het buidelen met prematuren, hadden wij nooit de gelegenheid gehad om met de meisjes te buidelen. Zo eenvoudig is het nu eenmaal.

Caroline en Alexandra kijken levendig om zich een als ze (na een ritje in de invaliden-lift) het gebouw binnenkomen. De receptie moet even goed kijken voor welke onderzoeksgroep we komen: er blijkt ook een tweeling-testprogramma te zijn. Maar ze melden ons (uiteraard) aan bij de goede onderzoekers.
We worden hartelijk ontvangen door Maaike en Szilvia, de onderzoekers. Een tweeling betekent dat de testen twee keer uitgevoerd kunnen worden - en twee keer een resultaat voor de boeken.

Eerst wordt de opstelling gemaakt voor de eerste test: Petra gaat (eerst met Caroline en daarna met Alexandra) in een zwarte cabine zitten, waar aan een zijde een scherm is met daaronder een touch-screen knop. Tijdens de eerste periode verschijnt er vanzelf een plaatje op het scherm. Tijdens de tweede periode verschijnt er (soms) een plaatje op het scherm, als de knop aangeraakt wordt.
Na een korte pauze wordt er gekeken of het kind de knop (en het verschijnen van het plaatje) nog herkent en/of interessant vindt. Dit is het hierna beschreven actie-effect onderzoek.
Het tweede onderzoek is het hierna beschreven habituatie of kijkgewennings-onderzoek.

Bij beide onderzoeken zijn Caroline en Alexandra heel geconcentreerd bezig - ze lijken het zelfs leuk te vinden! Nu zijn ze altijd wel in voor iets nieuws, dus dat komt mooi uit.
Zoals gezegd kunnen er geen individuele conclusies uit de testen worden getrokken, maar bij een tweeling kun je als ouder natuurlijk wel naar andere dingen kijken. Caroline en Alexandra blijken vrijwel identieke 'scores' qua concentratie en attentiespanne te hebben.
Petra zag Caroline altijd als de snelle, direct er op af rennende, en Alexandra als de wat meer afwachtende, nadenkende. Maar misschien is dat bij nieuwe situaties wel niet zo en moet Petra haar beeld wat bijstellen.... erg interessant allemaal.

Wat Johan wel verbaast, is dat bij de baby- en kinderafdelingen van het LUMC en Spaarne Ziekenhuis geen reclame voor het Babylab wordt gemaakt. Dat blijkt een probleem te zijn: idealiter heb je daar een contactpersoon bij een ziekenhuis voor nodig.
Omdat we toch morgen naar de kinderpoli van het Spaarne Ziekenhuis moeten, nemen we een brief voor dokter De Winter en een stapel folders mee.

Caroline en Alexandra krijgen allebei een mooi certificaat: ze zijn nu "Baby in Control!", een slab waarop dat ook vermeld staat, en een lekker zacht knuffeltje. Tijd om naar huis te gaan.
Het was een drukke ochtend.

Voor wie meer wil lezen over dit onderzoek, of zich er voor wil opgeven, zie de website van het Babylab van de Universiteit Leiden: http://www.babylab.leidenuniv.nl/
En klink ook hierop: Link naar pagina met folders en certificaten.

Op universiteits-website staat -ondermeer- het volgende vermeld over het onderzoek:

ACHTERGROND VAN HET ONDERZOEK
Stelt u zich voor: U bevindt zich in een donkere ruimte waar u nog nooit geweest bent. U voelt zich daardoor wat onzeker en zoekt naar een lichtknopje.
Waaróm doet u dat? Vindt u het plotseling leuk om een lichtknopje aan te raken?
Nee, waarschijnlijk heeft u vroeger eens geleerd dat het indrukken van een lichtknopje ervoor zorgde dat het licht aanging.

Terug in de donkere kamer. U tast de wand af en vindt niets wat op een lichtknopje lijkt.
Dan hoort u iemand anders de ruimte binnen komen. U hoort dat deze persoon 3 x in de handen klapt en .verrassing: Het licht gaat aan!

In onze dagelijkse sociale- omgeving spelen doelgerichte handelingen een belangrijke rol. Niet alleen is het heel handig om te weten welke handeling wij moeten uitvoeren om een doel te bereiken (licht maken bijvoorbeeld), ons dagelijks functioneren wordt ook vergemakkelijkt als wij de doelgericht handelingen van anderen kunnen interpreteren en begrijpen (het klappen in het voorbeeld hierboven).

Baby's leren verbazend veel handelingen vanaf het moment dat zij geboren zijn. Aan de ene kant lijkt het handelen automatisch te gaan door aangeboren reflexen. Aan de andere kant leren baby's als zij ouder worden dat zij door hun eigen handelingen zélf effect kunnen uitoefenen op hun omgeving, hoe klein die invloed in het begin ook maar is.

Toch lijkt het onwaarschijnlijk dat baby's alle handelingen leren door ze zelf uit te proberen. Lichamelijk zijn ze immers gedurende het 1e levensjaar nog te beperkt om alles zelf te uit te proberen.

Onderzoek geeft aan dat baby's meer doelgerichte handelingen begrijpen dan zij zélf kunnen uitvoeren. Hoogstwaarschijnlijk leren zij dus óók handelingen van andere mensen in hun omgeving.

In het Babylab richten wij ons op de vraag hoe het doelgericht handelen, zowel het zelf uitvoeren als het interpreteren daarvan, zich ontwikkelt bij baby's. Met verschillende methoden onderzoeken we hoe, of en wanneer baby's doelgerichte handelingen leren te begrijpen en uit te voeren.

De Rammelaar: Oorzaak & gevolg
Baby's leren verbazend veel vanaf het moment dat zij geboren zijn. Ze leren het gezicht van hun moeder en hun vader te herkennen, zij leren de bewegingen van anderen te volgen en zij leren te grijpen naar speelgoed in hun omgeving.

Vanaf ongeveer twee maanden, begint een baby zich bewust te worden van een verband tussen haar/zijn eigen gedrag en de omgeving. Het eigen gedrag en bewegingen zijn dan voornamelijk nog op zichzelf gericht, namelijk het ontdekken van eigen bewegingen in armen en benen.

Rond de leeftijd van 7 maanden worden baby's zich bewuster van hun omgeving: op toevallige wijze ontdekken ze dat een bepaalde actie tot een bepaald effect leidt. Bijvoorbeeld het rammelen met een rammelaar: Ze leren dat 'bewegen' aan de ene kant en 'geluid' aan de andere kant niet toevallig is. Er blijkt een verband tussen deze twee te bestaan!

Deze ontdekking lijkt voor volwassenen misschien vanzelfsprekend maar baby's geven hiermee aan iets heel slims ontdekt te hebben: een relatie tussen oorzaak (rammelen) en gevolg (geluid).

Gaandeweg, als ze wat ouder worden, vindt er nog een belangrijke verandering plaats: niet alleen snappen baby's dat het bewegen met de rammelaar leidt tot het hun vertrouwde bijbehorende geluid, ze leren ook begrijpen dat ALS ze het geluid willen horen, dat ze dan EERST de bijbehorende handeling moeten uitvoeren. Ze leren hun omgeving op hun baby-manier te manipuleren!!! Deze ontdekking vormt, als baby's ouder worden, een eerste basis om doelgericht te kunnen handelen. In deze fase kan dat alleen als de handeling al bekend is.

Waarom een onderzoek naar de ontwikkeling van doelgericht handelen?
Alhoewel min of meer bekend is dat baby's als zij ouder worden leren dat " handelen" een belangrijk middel is om een zelf ingesteld doel bewerkstelligd te krijgen, is nog heel weinig onderzoek gewijd aan de vragen:
- hoe baby's dit leren en toepassen (zowel passief als actief)
- doen zij dit op dezelfde manier als volwassenen?
- wanneer baby's dit precies leren

In het Babylab Leiden wordt daarom specifiek aandacht besteed aan de eigen inbreng oftewel de eigen controle van de baby over eigen bewegingen en handelingen.

Wat is het belang voor (ons) volwassenen?
Het sturen van eigen en het begrijpen van andermans doelgerichte handelingen, is een onmisbaar aspect van ons gedrag in het dagelijks leven.

Onderzoek bij volwassen heeft ons geleerd dat we schijnbaar automatisch onze handelingen aanpassen als de omgeving dit van ons vraagt. Dit 'schijnbaar automatische' moeten we ooit hebben geleerd. Hoe zouden we anders zo goed van te voren (denken te) weten waar onze handelingen toe leiden?

Als we ons van te voren niet van de consequenties van onze acties bewust zouden zijn, zou dit leiden tot onhandige situaties waarin we eerst opnieuw moeten leren wat voor effecten onze handelingen eigenlijk te weeg brengen. Denkt u bijvoorbeeld aan het leren bedienen van onbekende apparaten, zoals een nieuwe computer of een nieuw huishoudelijk apparaat .

METHODEN
Doelgericht handelen kan in het Babylab onderzocht op 3 manieren onderzocht worden, via:
Actie-effect leren: Ontdek het effect van je eigen handeling!
Habituatie: Ontdek de verschillen in de handeling!
Imitatie : Ontdek de overeenkomsten in je eigen handeling!

Actie-effect leren: ontdek het effect van je eigen handeling!
In deze onderzoeksopzet zit de baby op schoot bij de ouder. Vóór hem of haar is soms een knop te zien die bij aanraking een geluid maakt.

In het eerste deel van het onderzoek krijgt de baby de gelegenheid de knop zelf te ontdekken. (dit in tegenstelling tot het imitatie onderzoek waarin de onderzoek de handeling voordoet, zie hieronder).

Kort na deze 'ontdekkingsfase', wordt bekeken óf en hóe de baby regeert op een geluid: soms hoort hij het geluid dat hij net zélf geproduceerd heeft, en soms hoort hij een ander geluid...

Bekeken wordt hoe vaak hij/zij de handeling uitvoert. Zo kunnen we nagaan of er een verband is ontstaan tussen de handeling en het effect van die handeling.

Habituatie of kijkgewennings-onderzoek: Zoek de verschillen!
Bij deze methode, die veel wordt gebruikt met jonge baby's, wordt de manier waarop baby's naar bepaalde gebeurtenissen kijken gemeten op basis van de tijdsduur waarmee een baby naar een bepaalde gebeurtenis kijkt.

In dit onderzoek kijkt de baby naar een televisiescherm of een poppenkast waarop een handeling uitgevoerd wordt. We laten de baby eerst wennen aan een kort filmpje totdat de baby gewend raakt aan het filmpje en de aandacht voor deze gebeurtenis begint te verliezen.

Nadat gewenning ("habituatie") is opgetreden, wordt bijna een identiek filmpje vertoond op een kleine verandering na. Aan de tijdsduur waarmee de baby naar het scherm kijkt, kunnen we afleiden of de baby verrast is door de gebeurtenis of dat hij deze gebeurtenis verwacht had. In het eerste geval zal hij hij/zij weer met meer aandacht -dus langer- naar het scherm gaan kijken. Is het laatste het geval dan zal hij/zij -net als voorheen- niet veel aandacht voor het filmpje hebben.

Op deze manier kunnen we afleiden wat baby's verwachten van een handeling en daaruit kunnen we afleiden wat ze op een bepaalde leeftijd wel en niet weten van een doelgerichte handeling.

Imitatie onderzoek: Doe een handeling na!
Van ongeveer 1 jaar vinden baby's het leuk om gebaren en handelingen van mensen in hun omgeving na te doen. Van dit gegeven wordt in het onderzoek met oudere baby's handig gebruik gemaakt:

De onderzoeker voert in gezelschap van de ouder een aantal keer een eenvoudige handeling uit, terwijl de baby toekijkt. Als de baby voldoende aandachtig naar de handelingen heeft gekeken, mag hij of zij zélf gaan spelen met het speelgoed dat net daarvoor gebruikt werd is in de demonstratie.

Aan de manier waarop uw kind de handeling imiteert (of juist níet imiteert), kunnen we afleiden hoe zij de handeling heeft waargenomen: was het in zijn/haar ogen een doelgerichte of een zinloze handeling?

We kijken óf en hóe baby's van verschillende leeftijden reageren op de handelingen die met een speeltje worden uitgevoerd.

Donderdag 20 april (hun eigenlijke verjaardag)
Vandaag zou eigenlijk de echte verjaardag van Caroline en Alexandra zijn: dit is de datum waarop Petra uitgerekend was. Een beetje vreemde dag dus, maar toevalligerwijs is de dat dusdanig druk, dat er geen tijd is om daar lang bij stil te staan.

De ochtend is vol met de veertien maanden controle in het Spaarne Ziekenhuis.
Caroline weegt nu 9270 gram, is 78 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 45,5 centimeter.
Alexandra weegt nu 9485 gram, is 78 centimeter lang en heeft een hoofdomtrek van 45,8 centimeter.
Die gewichten zijn wat lager dan de gewichten van vorige week, maar deze zijn zonder luier, en de metingen van 13 april waren met (gebruikte?) luiers aan.

Caroline en Alexandra laten zich van hun beste kant zien, en Alexandra loopt zelfs aan de hand de behandelkamer binnen. Dat wordt goedkeurend bekeken. Caroline vindt het allemaal wat enger, en blijft liever kruipen.
Terwijl Johan met de meisjes en de logopediste en de fysiotherapeute op de speelmat zit - het is er bepaald vol! - bespreekt Petra met dr. De Winter en een co-assistent de situatie van de meisjes. Kort komen de belangrijkste punten - eten - slapen - ontwikkeling - reflux van de nieren - medicatie - aan de orde. Sinds hun vorige bezoek heeft Petra geen enkele keer met het ziekenhuis gebeld met een probleem. En Petra bevestigt de doktoren dat er inderdaad ook helemaal geen aanleiding is geweest om dat te doen - de meisjes zijn prima in orde en er zijn geen gekke dingen gebeurd.

Op de computer laat men de groeicurves van de meisjes zien.
In de standaardcurve liggen ze mooi op schema. In het programma van het ziekenhuis kunnen ook de lengtes van de ouders worden opgenomen, zodat er naast de standaardcurve, ook een lengtecurve verschijnt die gebaseerd is op de lengte-prognose voor kinderen van die ouders. (Logischerwijs krijgen lange ouders, lange kinderen). In die curve zitten Caroline en Alexandra nog wat in de onderste regionen, maar wel al heel netjes in de buurt.
De dokter vat ze samen met de woorden: "Twee hele gezonde, normale kinderen". Kijk, dat horen we nou graag.

Ook het lichamelijk onderzoek geeft helemaal geen aanleiding tot het bijstellen van die uitspraak. Ze doen het fantastisch. Zo goed zelfs, dat hun volgende controle pas rond hun volgende verjaardag, dus in februari 2007 (!!!) is.
Daarvoor moet Alexandra nog over zes maanden terug komen om de reflux van de nieren te laten controleren.

Johan vertelt over het onderzoek in het Babylab - wat men met interesse aanhoort. Natuurlijk mogen we de folders achterlaten, graag zelfs!
Na dit gedeelte, komt het gedeelte waar de meisjes geen weet hebben: de vaccinaties!!
Bij veertien maanden zijn dat twee prikken: de BMR (Bof, Mazelen, Rode Hond) en de Mengingokokken. Die worden heel efficiënt verwerkt: het "slachtoffer" ligt op de behandeltafel en de dokter en de verpleegster steken gelijktijdig (1, 2, 3...) toe. En daarna hevig huilen natuurlijk, terwijl kind nummer twee op de behandeltafel gevaccineerd wordt...
Gelukkig houdt het huilen snel op.

Daarna naar huis en - voor de meisjes- naar bed. Johan heeft een zorgdagje, terwijl Petra naar oma Emmy gaat. Het is een spannende dag. Het is namelijk kijkdag in het appartementengebouw, waar oma's nieuwe appartement in ligt. Natuurlijk is het nog lang niet af, maar de indeling is aangebracht in het appartement en de ramen zitten er in. Nu kan er dus een goed beeld gevormd worden van de grootte en de lichtinval. Dat valt niet tegen. Het is een prachtig ruim appartement met mooi uitzicht.
In de badkamer staan zelfs de tegels al klaar! Als alles heel erg mee zit, zou er (heel misschien) al voor de bouwvak kunnen worden opgeleverd! Maar daar zullen we maar niet vanuit gaan.

Na het eten gaat Petra door naar de derde afspraak die dag: de evaluatie van de foto workshop op het strand van afgelopen zaterdag. Zoals gewoonlijk is het een gezellige bijeenkomst, waarbij er heel veel foto's besproken worden. De cursusleider verrast de cursisten met door hem gemaakte foto's van hen. Er zit een mooie foto van oma Emmy en Petra bij.
Pas 's avonds laat komt Petra weer thuis - het was een lange dag.

Zaterdag 22 april 2006
De hele familie moet vroeg uit de veren. Om tien uur hebben ze een afspraak in Aalsmeer.
Alweer een nieuwe ervaring: het speelparadijs!
Klokslag tien uur worden de meisjes uitgeladen op het parkeerterrein van Chimpie Champ in Aalsmeer. Daar is de bijeenkomst van de zwangerschapsgymnastiekgroep. Vlak na ons rijdt Susan met Vincent en Hugo het terrein op: we zijn de eersten van de groep. Gelukkig laat de rest niet al te lang op zich wachten. De opkomst is deze keer niet groot, maar dat zal de volgende keer vast anders zijn.

Caroline en Alexandra worden als eerste in de ballenbak gezet. Er is een mooie, niet al te grote, ballenbak met hoge randen, waar ze zelf niet uitkunnen. Heel handig dus.
Verder maken vandaag nog kennis met glijbanen, speelhuisjes, loopauto's en grote zachte beesten om mee te wippen. Een ochtend vol avontuur dus.
Ook vinden ze Hugo, Nienke en Tim prima speelkameraadjes.
Voor Johan en Petra is het erg leuk te zien, hoe goed ze in de ontwikkelingfase van de andere kinderen vallen. Natuurlijk kan de een het een wat beter, en de ander iets anders, maar als je ze bij elkaar ziet, zou je niet zeggen dat ze zo vroeggeboren waren.

Na dit morgen-avontuur zijn de meisjes gevloerd. Ze vallen in de wagen in slaap, terwijl Johan en Petra nog even naar het Prenatal warenhuis lopen. Daar komen ze - bijna vanzelfsprekend - iemand tegen die zwanger is van een tweeling. Natuurlijk kan ze het niet laten even te kijken. Ze moet nog een week of tien - dan is het allemaal ontzettend spannend.
Maar ze was al een stuk dikker dan Petra was! Dat moeten flinke kinderen zijn.

S Middags slapen de meisjes lekker lang door. Johan gaat even naar het centrum en neemt op de terugweg Italiaans ijs mee. Caroline en Alexandra kijken het eten tegenwoordig ongeveer uit je mond, dus ze moeten even proeven. Ze vinden het heerlijk.
Natuurlijk krijgen ze niet gewoon vanille-ijs, maar proeven ze wat Petra in haar bakje heeft. Als eerste krijgen ze citroen ijs. Lekker zoetzuur, waar je hoofdpijn van krijgt als je het te snel opeet: De dames vinden het heerlijk!!! Geen vertrokken gezichten, geen uitgestoken tongen: citroenijs is LEKKERRR! Ook het bananen en het mangoijs worden goedgekeurd. Waar moet dat heen....

Maandag 24 april 2006
De zon gaat steeds meer schijnen, en de temperatuur gaat omhoog. Tijd voor de nieuwe zomerjasjes van de meisjes. Vanmiddag gaan Petra, Caroline en Alexandra winkelen in Lisse. De meisjes hebben de grootste lol met de vele verkeersdrempels op de IJweg. Petra roept bij iedere drempel: Hobbel! En Caroline en Alexandra giechelen er lustig op los.

In Lisse gaan we even langs bij oud-collega Edith, die ze al grote meiden vind.
Verder kopen de dames in de uitverkoop mooie sandaaltjes. Het zijn echte buiten-sandalen met stevige, maar soepele zolen. Maat 21/22 alweer. Maat 19/20 was echt te klein.
En een nieuwe Peek-A-Block trein wordt ook in de uitverkoop gekocht, ter vervanging van de trein die door het fijne zand is 'gesloopt'. Die eerste trein maakt nog wel geluid, maar rijdt niet meer.
En de eerste badpakken van de meisjes worden aangeschaft: rood met witte stippeltjes - heel klassiek! Helaas hadden ze geen kleur-variant, dus worden het twee identieke badpakken. Daar moeten we nog iets op bedenken.

S Avonds moeten de meisjes hun mooie nieuwe sandalen showen aan Johan. Buiten verwachting staan ze er meteen stevig op. Ze struikelen niet over de nieuwe gewichten aan hun voeten, maar lopen vlot er op weg (nog wel aan het handje).
Helaas is de trein niet helemaal goed: de nieuwe rijdt niet! Dat valt even tegen...

Dinsdag 25 april 2006
En weer terug naar de winkel in Lisse. Weer over alle hobbels - Caroline en Alexandra vinden het niet echt erg. De trein ruilen en nog even naar de Hema. Daar liggen vrolijke gele zomerrompers, maar helaas niet in de goede maat. Dat moet dan nog maar even wachten.
Wel koopt Petra een opblaasbaar babyzwembadje met Jip en Janneke decor. Het wordt nu toch echt bijna zomer.

Donderdag 27 april 2006
Met die mooie stevige stappers, kunnen de meisjes ook buiten wandelen. De zon schijnt in de achtertuin en het is zestien graden. De deur naar de tuin staat open, en de dames proberen de hordeur open te krijgen - tijd voor actie.
Eerst probeert Petra te wandelen met twee meisjes aan de hand. Dat is geen succes. Caroliine en Alexandra zakken allebei op hun knieen om de tegels en de verdroogde blaadjes aan een nader onderzoek te onderwerpen. Vervolgens kruipen ze allebei verder - maar niet in dezelfde richting. Dat moet dus anders.

Als eerste mag Caroline een wandelingetje maken, terwijl Alexandra zoet binnen, achter de hordeur, blijft spelen. Caroline krijgt eerst op de arm van Petra een rondleiding. Terwijl Petra haar langs bloemetjes voert en haar bomen laat zien, kijkt Caroline maar naar een ding: haar zus achter de hordeur. Welke kant Petra ook opdraait, Caroline kijkt naar Alexandra. Zo schiet dat niet op. Petra zet Caroline op de grond, en laat haar stappen. En wat komen ze tegen? De waterbol!! Caroline zit op haar knieen en kijkt. Aandachtig kijkt ze naar het stromende water. Voorzichtig steekt ze een vinger in het water, en ze trekt 'm snel weer terug. Ze kijkt naar haar vinger, constateert dat het eigenlijk wel leuk is, en steekt haar hele hand in het water. Weer eens goed kijken naar haar hand - en daar gaan twee handjes in het water! Ze schuift nog dichterbij en stopt twee handjes in het gat waar het water uit komt. Lekker nat.
Voor ze er echt in kruipt, grijpt Petra in. Tijd om te wisselen.

Dan is het de beurt van Alexandra. Ook zij krijgt eerst een rondleiding. En ook zij .... kijkt alleen naar haar zus! Is dat nu tweeling-gedrag of zijn ze een beetje bang zo alleen (met mama) in de tuin? Petra weet het niet. Alexandra is als ze eenmaal op de grond zit, gefascineerd door de mooie omgekrulde blaadjes die nog in de tuin liggen.

Gelukkig komt oma Emmy vandaag langs, zodat de meisjes na deze individuele wandelingen, ook samen door de tuin kunnen wandelen. Overigens vinden ze het grind in de borders ook erg fijn - vooral fijn om in je mond te stoppen! Caroline kan maar niet kiezen - ze loopt het liefste met twee grote kiezels in een hand rond.
Samen ontdekken ze nogmaals de waterbol en de flagstones er om heen.

Na een tijdje vindt Caroline het wel best: ze gaat alleen op onderzoek uit, en kruipt onder de pergola door. Natuurlijk moet Alexandra daar achteraan!! Ja, de tuin is goedgekeurd door de dames.

Om vijf uur zijn er kijkers voor het huis, dus gaan Caroline en Alexandra met hun moeder en oma wandelen. Thuis gekomen gaat er een klein zakje chips open, en knisperzakjes wekken altijd de interesse van de beide dreumesjes. Caroline en Alexandra krijgen ieder een heel klein stukje naturel chips. Caroline is voor: ze trekt een gek gezicht, maar wordt steeds enthousiaster. Alexandra vindt het niets: ze proeft en proeft en steekt haar tong uit. "Mama - haal dat gekke spul van mijn tong af!!"
Goed, dan maar een plakje leverworst. Dat vinden ze allebei lekker.

Vrijdag 28 april 2006
Vandaag wordt er niet gewandeld, maar een bezoekje aan de bibliotheek gebracht.
Petra is van mening, dat de meisjes maar vroeg aan de sfeer in een bibliotheek moeten wennen. En, eerlijk is eerlijk, ze vinden het er altijd ontzettend leuk - er zijn mensen te zien, niet te veel lawaai, en allemaal kleurige boekjes. Ze vinden het helemaal niet erg om in de wagen te zitten (en met elkaar te kletsen) terwijl Petra een tijdschrift doorbladert of op zoek gaat naar boeken.

Ook vandaag krijgen ze weer van allerlei kanten complimenten van bibilotheekbezoekers: ze zijn zo heerlijk rustig en zulke lieve kindertjes. Het zijn werkelijk favoriet. Ook de bibliothecaressen kijkken in het voorbijgaan graag even in de wagen. Het zit vast wel goed met de bibliotheek-manieren van Caroline en Alexandra.

Het avondeten is - bij wijze van uitzondering - afkomstig van de Mac. Er zijn dus mooie dunne frites in huis. Caroline en Alexandra mogen frietjes proeven!
Dat is een groter succes dan de chips. De frietjes gaan snel naar binnen, en ze willen nog wel meer ook! Maar meer dan vier frietjes krijgen ze niet. Wel krijgen ze daarna gewoon pap. En dan naar bed.

Zaterdag 29 april 2006 Koninginnedag
Vorig jaar gingen de dames op Koninginnedag voor de eerste maal op bezoek bij oma Emmy. Dat was een hele gebeurtenis.
Vandaag hebben ze een andere verrassing voor oma: ze lopen van de auto naar de voordeur. Oma komt al naar buiten, en Petra adviseert haar even haar fototoestel te halen zodat ze deze mijlpaal kan vastleggen.

Bij Koninginnedag hoort .... Kermis! En vrijmarkt natuurlijk.
Gelukkig zijn beiden op loopafstand voorhanden, dus mogen de meisjes in hun wagen over de kermis. Caroline kijkt geanimeerd om zich heen en zit te genieten. Alexandra vindt het ook wel mooi, maar minder dan Caroline. Maar ze houden zich goed in het lawaai.
Helaas zijn ze nog wat te jong voor de kindercaroussel of kinder'reuze'rad. Maar dat komt volgend jaar (of het jaar erop) vast wel in orde.

Er staat ook een achtbaan op de kermis, en Johan is erg dol op achtbanen. Hij mag dus even een ritje maken, terwijl de dames aan de voet van de achtbaan wachten.
Na de achtbaan komt de vrijmarkt aan bod. Bij een kraampje staat een stoffen Nijntje-huis. Caroline en Alexandra hebben zo'n huisje, en gunnen het elkaar bijna niet. Een tweede te kopen was Petra te gortig, want ze zijn nieuw twintig euro. Maar hier is een compleet huis maar twee euro - een prima prijs om twee meisjes tevreden te stellen.

Natuurlijk zien ze nog een heleboel: een kindertafeltje en een poppenwagen, maar Petra houdt zich in. Totdat ze op de terugweg twee stoeltjes ziet staan. Het zijn ouderwetse kleuterschoolstoeltjes. Stevig, onverwoestbaar, stabiel en met rubber doppen tegen het wegglijden. Die wil ze hebben. En voor 7,50 zijn beide stoeltjes van eigenaar gewisseld.

Na een slaapje mogen de meisjes de stoeltjes testen. Ze zijn nog een flink stuk te groot. Wanneer ze er rechtop op zitten, bungelen hun voetjes zeker tien centimeter boven de grond. Caroline ontdekt dat het leuk is met je benen te zwaaien.
De meisjes zijn dol op hun nieuwe stoeltjes: ze vechten er om, wie er op mag zitten. Helaas voor hen blijven de stoeltjes bij oma achter - dan hoeven ze tijdens bezichtigingen niet te worden weggewerkt.
Caroline en Alexandra zitten sowieso graag op van alles: op de nijntje-rol, op plastic dozen, op kussens, in de maxi-cosi. Of ze kruipen (bij wijze van hangmat) in de zakken onder de kinderstoelen.

'S Avonds gaan ze vroeg naar bed - het was een drukke dag.
(Zo druk, dat ze zondag tot over negenen uitslapen!!)