In het dagboek (dat alleen nog in papierenvorm wordt bijgehouden) kwamen regelmatig de (typische?) tweeling-streken van Caroline en Alexandra voor. Zoals de keer dat de dames de kinderstoel voor de keukendeur zetten, de een er bovenin kroop om de deur open te doen, en de ander in de startblokken stond om door de deur te gaan.

De dames hebben wel meer van die streken, en dit wordt de nieuwe plek waar zo af en toe een relaas over de komische, maar soms erg frustrerende daden van Caroline en Alexandra toegevoegd zal worden.

Woensdag 28 februari 2007 - Wij willen niet slapen!!!
Caroline en Alexandra worden steeds eigenzinniger en willen steeds vaker niet meer slapen in de middag. Toch lijken ze vandaag moe, zeker omdat ze s morgens voor het eerst naar de kapper zijn geweest.

De afgelopen dagen maakte Caroline er een sport van om in haar bed te staan en dan haar hele twaalf kilo in de strijd te gooien om haar bed te verplaatsen. Op die manier kon ze de commode bereiken, en het aankleedkussen pakken om mee te spelen.
Toch is dit niet echt een goed idee, en Petra heeft dus de wieltjes onder de bedden vandaan gehaald.
Alexandra is liever actief op andere gebieden: zij weet haar slaapzak los te maken, terwijl de sluiting op de rug zit. s Morgens wacht ze haar moeder slechts gekleed in een romper op. De slaapzak en de pyjama zijn al keurig uitgetrokken.

Om even voor tweeen liggen de dames in bed. Caroline zet het direct op een brullen, omdat ze geen zin heeft om te slapen.
Na een korte rust periode van een kwartiertje, begint het gebrul in alle hevigheid. Boven aangekomen treft Petra Alexandra in het bed van Caroline aan. Alex wordt teruggelegd, en we beginnen overnieuw.

Na enige verdachte geluiden (gebonk en dergelijke) volgt een nieuwe inspectie.
Caroline heeft haar bed richting commode verplaatst, het aankleedkussen gepakt en Alexandra zit er gezellig bij in Caroline's bed. De meisjes worden bestraffend toegesproken, het bed rechtgezet, en dat is het.

Het blijft even stil, maar er zijn weer verdachte geluiden te horen: jawel, Alexandra in het bed van Caroline, en dat bed heeft zich richting commode verplaatst.
Alexandra wordt weer teruggezet, de dames worden toegesproken, en daar gaat mama weer.

Na een kwartiertje volgen weer bonken, maar dit keer zijn de dames van tactiek verandert.
Dit keer is Caroline op bezoek bij Alexandra, en gezusterlijk hebben ze de speelgoed doos uit de boekenkast gelicht, na Alexandra's bed voor die kast gemanoeuvreerd te hebben.
Caroline wordt in haar eigen bed geplaatst, de dames worden toegedekt, toegesproken en weg is mama.

Maar bij de eerste verdachte geluiden is ze weer paraat, om te kunnen constateren dat Alexandra's bed weer voor de boekenkast staat en Alexandra fijn een Dikkie Dik prentenboek aan het bekijken is (dat gelukkig nog niet verscheurd is in de tussentijd). Caroline heeft zich ontfermd over een wattendoosje met onder andere een nagelschaartje en een tube zalf. De dop is al fijn van de tube af, maar er is gelukkig niets uit.

Het wordt nu echt te bont!!!
Petra neemt de bedden, draait ze allebei een kwart slag en zet ze een stukje van elkaar af midden in de kamer. Als ze nu opzij bewegen, gaan ze of naar de kledingkast (die dan door het bed geblokkeerd wordt), of naar een kale muur. Petra blijft boven, en observeert de dames door het glas in lood.

Eerst zie ze Alexandra over de rand van haar bed hangen en graaien naar de rand van Caroline's bed. Ze trekt en trekt, en de bedden schuiven tegen elkaar aan. Vervolgens trekt ze zich zelf op, en hangt op haar middel op de gezamenlijke rand.
Aangezien ze haar slaapzak nog om heeft, kan ze niet haar been op de rand gooien, en er is in bed niets om zich op af te zetten, dus is Petra benieuwd hoe dit opgelost wordt.
Dat is heel verrassend en een tikje onthutsend.
Caroline helpt Alexandra: Ze steekt haar hand uit, pakt Alexandra's haar op de kruin stevig vast en trekt haar zusje over de rand. Alexandra is het hier blijkbaar helemaal mee eens, want ze protesteert, krijst of huilt niet.  Sterker nog, ze laat toe dat Caroline haar nog twee maal wat steviger vastpakt en trekt. Tevreden landt ze in Caroline's bed, waar de dames gezellig gaan keuvelen.

Hier is geen kruid tegen gewassen. Petra laat de dames voor wat ze zijn en grijpt even niet in.
Als ze om vier uur gaat kijken, zitten de dames vrolijk en wel in Alexandra's bed met de teddyberen te spelen. Caroline's slaapzak is gedeeltelijk open, en Alexandra heeft  TWEE slaapzakken, haar sokken en haar trui uitgekregen en heeft via het pijpje van haar romper geprobeerd een sluiting van haar luier open te krijgen.

Het was een lange middag.....
('s Avonds worden de bedjes vlak bij de vloer met tie-wraps aan elkaar gebonden. Zou dat de dames belemmeren?)

In augustus zijn Caroline en Alexandra twee en een half jaar geworden. Deze zomer hebben de dames een echte ontwikkelings-sprong gemaakt. In een mum van tijd namen hun vaardigheden op allerlei gebieden explosief toe.

Een van de belangrijkste ontwikkelingen is hun spraak. We hadden altijd al het idee dat ze een heleboel woorden kenden, maar nu gebruiken ze ze ook. Ze spreken meer en duidelijker en hanteren nieuwe (abstracte) begrippen, zoals jouw en mijn (mijn mama roepen ze allebei), boven, onder, naast, beneden, achter, klein en groot. Ook commanderen ze iedereen: Papa, helpen!!, en zijn mensen en dieren lief of stout.
Ze maken zinnen van drie, vier woorden, en hebben ook een voorkeur voor lange woorden van drie lettergrepen. Bieb wordt aangevuld met -theek, de apotheek is appeleteek, plisieauto (politieauto), takkedoos (contactdoos).
Dingen worden niet alleen bij de naam genoemd, maar meteen omschreven: de blauwe auto, de groene ballon, de gestreepte sokken.

Liedjes zingen gaat steeds beter. Echt zingen is er niet bij, maar het aanvullen van de regels is een vast spel. Ze worden boos als mama de tekst verandert en roepen dan de juiste tekst.
Liedjes met gebaren zijn favoriet, net als dansen op de muziek (waarbij wel een verkleed-rok aanmoet). Alexandra begroet iedereen die ze tegenkomt op straat met een vrolijk "Hallo!!".
Alexandra is taalkundig nog steeds sneller dan Caroline, en is haar vaak te snel af bij het geven van antwoorden.

Daar staat tegenover, dat Caroline in de fysieke ontwikkeling Alexandra te snel af is. Medio augustus klom Caroline op een 12 inch fietsje (met zijwielen) en reed zonder problemen weg. Alexandra was hier erg gefrustreerd door, maar kon pas zo'n drie weken later vlot wegfietsen. Haar probleem was het maken van de volledige slag, ze trapte telkens op de terugtraprem.
Beide dames beklimmen vlot de stenen muurtjes op de stoep, en kunnen er ook zonder problemen weer vanaf komen. Iets wat andere (oudere) peutertjes in de straat niet doen.
Steppen gaat ook goed, net als springen en lopen als een kikker en (uiteraard) rennen en achteruitlopen. Caroline probeert te huppelen.

Beiden zijn ze heel goed in de fijne motoriek: kralen rijgen vinden ze allebei leuk, net als het scheuren van lange stroken papier en het oprollen van linten of papierstroken. Opvouwen is ook een favoriete bezigheid. Bijvoorbeeld het vouwen van de poppen-lakentjes.

De dames hebben ook het puzzelen ontdekt. Puzzels van vier of zes stukjes vinden ze eigenlijk nauwelijks interessant. Alexandra legde een nieuwe Nijntje puzzel van negen stukjes zonder voorbeeld vlot in elkaar. Alexandra vindt puzzelen overigens interessanter dan Caroline, die liever iets bouwt met de Duplo.
Sinds ze Duplo-grondplaten hebben, vinden ze dat ook een stuk leuker. Houten puzzels zijn maar matigjes.

Maar de belangrijkste ontwikkeling is toch wel dat ze namen zijn gaan gebruiken. Ze noemen zichzelf en hun zusje bij hun naam. Caroline heet nu Line en Alexandra heeft voor zich zelf Ax bedacht.
Per oktober gebruiken ze allebei ook wel Car-line voor Caroline en wordt Ax verlengd tot Alexa.

Met het gebruik van namen is er ook een groeiend besef van 'eigen'. Ze beginnen te merken dat ze weliswaar met z'n tweeen zijn, maar wel twee aparte individuen.

Caroline vindt het heerlijk om te helpen. Niet alleen mama, maar ook haar zusje als die vast zit. Alexandra probeert Caroline te sturen, maar die laat dat niet altijd toe en doet wat ze zelf in haar hoofd heeft. Alexandra trekt zich wat meer aan van verboden, en probeert haar zusje te bewegen zich aan de regels te houden. Zo haalt Ax Line uit de keuken als de oven heet is, en ze daar dus niet mogen komen. Meestal onder het uitroepen van geboden als "Line, nee, kom hier. Line stout!."

Rollenspel komt er langzaam in: ze kunnen uren zoet zijn met thee-schenken, en sinds begin oktober mogen de prinsessenpoppen ook kopjes thee komen drinken, en mee eten bij het ontbijt. Ze houden de kopjes echt voor de gezichten en laten ze 'drinken'.

Samen spelen en overleggen gebeurt steeds vaker.
Na de suggestie "Geef je zusje eens een knuffel" staan de dames tegen over elkaar en overleggen: "Dansen?" "Nee, knuffel!" Vervolgens vallen ze elkaar om de hals.
Samen dansen in een kringetje (en liefste met mama er bij) is ook heel leuk.

Een beetje ruzie maken hoort er ook bij, waarbij Caroline wat meer recht-voor-zijn- raap is dan Alexandra.
Alexandra kruipt bijvoorbeeld in Caroline's bed, terwijl Caroline op de commode zit en niets kan doen. Caroline wordt dan boos, en roept "Ax, uit!!! Mijn bed." en Alexandra blijft dan met een grote grijns zitten.
Caroline zal zoiets niet snel doen, maar eerder gewoon iets afpakken wat ze wil hebben.

Alexandra heeft ook meer dan Caroline de neiging te gaan gillen als haar iets niet bevalt. Een eigenschap die absoluut niet aangemoedigd wordt. Ze moet dan ook regelmatig kusjes op oren die pijn doen van het schreeuwen geven.

Tijdens maaltijden probeert Alexandra nog wel eens haar zin door te drijven, en de broodkorstjes bij Caroline (die ze wel eet) te deponeren. En soms komt ze van de koude kermis thuis....
Zo was er de keer, dat Ax met Caroline van lepel wilde ruilen. Om dat voor elkaar te krijgen, zette ze haar bordje met avondeten op het blad van Caroline's kinderstoel. Omdat de porties erg groot waren geweest, en de borden vrijwel leeg waren, werd dat oogluikend toegestaan.
Aanvankelijk dacht Ax succes te hebben: ze kreeg inderdaad Caroline's lepel in handen. Maar terwijl zij die aan het bestuderen was, nam Caroline Alexandra's bord, en hevelde in alle rust de inhoud over op haar eigen bord. Op het menu stond namelijk pasta peultjes, een van hun lievelingskostjes. Op het moment dat Alexandra dat in de gaten kreeg, waren de rapen gaar: ze zetten het op een protesterend brullen, terwijl Caroline stug door lepelde.
Helaas voor Caroline werd het vollere bord prompt onder haar elleboog weggehaald en bij Alexandra neer gezet, die heel tevreden was. Waarop Caroline protesteerde.
Daar had Alexandra geen boodschap aan; triomfantelijk kijkend stak ze nog net haar tong niet uit naar haar zus, maar liet wel haar lippen spottend trillen. Caroline uiteraard woedend.
Nadat de inhoud van de bordjes was herverdeeld, en beiden weer in bezit van een bord waren, was de rust hersteld, en werden ook de restjes helemaal opgegeten.

In de straat spelen Caroline en Alexandra het liefste met Stella en Esther, en dat is wederzijds. Gelukkig wonen ze maar drie huizen verder, zodat er regelmatig heen en weer gerend kan worden om te kijken of er iemand thuis is.
Spelen op het speelterreintje om de hoek is ook leuk. Het speelterrein wordt ook gebruikt door schoolklassen, maar daar spelen de dames gewoon tussen door. De aanwezigheid van (maar liefst twee) klassen is geen beletsel: Caroline sprint gewoon tussen al die grote kinderen het speelplein op. Alexandra blijft aanvankelijk iets meer in de buurt van mama, maar vindt het verder prima. Dit tot grote verbazing van de juf van groep 2. Als de klassen de grote metalen driewielers (met passagierszitje) laten staan, is het helemaal fantastisch: ook daar fietsen ze op, hoewel hun voeten nauwelijks de hele cirkel kunnen maken.
En als er grotere kinderen zijn, dan gaan ze gewoon achterop zitten, en worden ze in sneltreinvaart het hele plein over gereden. Dit tot groot plezier van de dames, want voor hen geldt nog steeds: hoe sneller hoe beter.

Babietjes vinden ze erg lief en fascinerend. Ze hebben goed in hun oren geknoopt, dat  een baby alleen over de voetjes geaaid mag worden, en doen dat dan ook.
Sinds ze weten dat er een babykamer is gemaakt, moet deze ook regelmatig bekeken worden.

Meer en meer mogen de dames ook loslopen op straat. Alle tuinen moeten dan onderzocht worden, en luisteren naar mama is wel heel erg moeilijk. Nadat Caroline een keer de stoep is afgefietst, is dat niet meer gebeurd. Ze weten, dat mama dan heel erg boos wordt, en dat ze als ze niet wachten bij de stoeprand en een hand geven, ze subiet aangelijnd worden en/of naar binnen moeten.
Tijdens het spelen keren ze om als ze de grens van hun terrein hebben bereikt, hoewel dat beter gaat als er geen andere kinderen voor afleiding zorgen.