Vrijdag 16 september
Zaterdag 17 september
Woensdag 21 september
Vrijdag 23 september
Woensdag 28 september
Donderdag 29 september
Vrijdag 30 september


Oktober 2005

Vrijdag 16 september 2005
Caroline en Alexandra proeven de vrijheid:
De dames kunnen elkaar danig in de weg liggen in de box. Een tijdje is dat opgelost door in de kamer een extra logeerbed neer te zetten als extra box. Maar dat is toch een hele sta in de weg. Dat probleempje is eenvoudig opgelost door een oud dekbed als speelkleed op de huiskamervloer te leggen. Dat bevalt de dames prima.

Caroline besloot dat deze groter vrijheid ook tot meer bewegingsvrijheid moet kunnen leiden. Vrijdag middag zat Petra (met uitzicht op het speelkleed) op de bank. Natuurlijk hou je het kleed niet continu in de gaten, zodat te ze op keek, opeens nog maar een kind op het kleed zag!! Caroline draaide van rug naar buik, naar rug, naar buik en lag op eens van het kleed naast de bank.  Natuurlijk greep Petra direct naar de videocamera, maar in die tijd draaide Caroline nog een paar keer om! By Jove, she's got it!! Caroline kan zich nu helemaal omdraaien.

Alexandra wilde hier niet bij achterblijven, maar het zelfde trucje doen is natuurlijk niet leuk.

Dus verzon Alexandra wat anders: zij manouvreerde zichzelf van het kleed af, zodat ze op haar buik op het laminaat lag. Daar voelde zij eens goed met haar handen. Je zag haar denken: Vreemd, heel vreemd, dit geeft niet mee, dit plooit niet. (zoals stof wel doet).

Maar dat wist ze in haar voordeel te gebruiken: ze zette zich af en lag in een mum van tijd een meter van het speelkleed af!
Applaus, applaus.


Zaterdag 17 september 2005
Alexandra volgt Caroline: ook Alexandra draait om en om en om....

Woensdag 21 september 2005
Dubieus gedrag van de dames: na de late middagfles moeten ze naar bed, en dat bevalt ze helemaal niet. Ze beginnen te sputteren en blijven sputteren. Oma Emmy is in huis en strijkt met de hand over het hart: na een kwartiertje gaat ze dan toch maar eens kijken.
Daar verraad Alexandra het complot: zodra een gezicht boven het bed verschijnt gaat ze breed uit lachen. Je ziet haar denken: zie je wel, als ik maar volhoudt, dan komen ze wel!.

Vrijdag 23 september 2005
Donderdag had Alexandra de glaspanelen in de deur naar de gang al ontdekt: die glinsteren en glanzen zo mooi. Ze lag een hele tijd op haar buik met het hoofd geheven te kijken.
Vandaag breidt Caroline haar actieradius uit: ze komt gezellig onder de eettafel liggen, waar Petra's laptop op staat. Gezellig samen typen?


Woensdag 28 september 2005
LUMC, afdeling orthopaedie. Controle voor de heupdysplacie.
We zijn al eerder geweest, namelijk toen de meisjes vijf maanden waren. Normaal gesproken is dat de enige controle, maar omdat de meisjes zoveel te vroeg waren, is er nu ook nog een controle vijf maanden na de uitgerekende datum.

Het gaat prima met Caroline en Alexandra: ze zijn weer goedgekeurd door een arts. En we kunnen weer een arts van de lijst schrappen.

Caroline en Alexandra vermaakten zich prima in de gang van het ziekenhuis. Ieder op een knie van een ouder, kijken ze iedereen die langsloopt helemaal na. Nee, we zijn helemaaaaal niet nieuwsgierig....


Donderdag 29 september 2005
Samen met oma Emmy gaan Caroline, Alexandra en Petra naar het Spaarne Ziekenhuis voor controle door de kinderarts, dr. Winter.

Caroline en Alexandra hebben een echte groeispurt gehad, en dat wordt bevestigd door de metingen:
Caroline weegt nu 7535 gram, is 67,5 centimeter en heeft een schedelomtrek van 43 centimeter.
Alexandra weegt nu 7700 gram, is 68 centimeter en heeft een schedelomtrek van 43 centimeter.
Bij de arts kijken we hoe dat op de groeicurve uitkomt. Alle twee de dames liggen net onder de gemiddelde groeicurve, maar binnen de marges. Als we dan nog eens 10 weken ervan aftrekken, liggen ze prachtig op schema: boven de gemiddelde groeicurve.

De dames doen het prachtig. Ze rollen om en om, hebben geen voorkeur voor een bepaalde richting, kijken nieuwsgierig in het rond en reageren op alles wat er om hen heen gebeurd.
Tijdens het gesprek met de arts, kijkt Caroline hem zeer leergierig aan, ogen ferm op zijn gezicht gericht. Alexandra heeft een beter uitzicht op de fysiotherapeute en logopediste, en verdeelt haar aandacht.

De kinderarts luistert nog even naar de open ductus van Alexandra. Hij hoort wel een klein ruisje, maar niets alarmerends.

De nierbekkenontsteking van Alexandra komt ook aan de orde.
Uit het onderzoek is gebleken dat ze reflux van urine heeft. De buis van de linkernier naar de blaas is iets verwijdt, en het mechanisme, dat er voor moet zorgen dat de urine de buis niet in loopt, is niet voldoende ontwikkeld.
Deze aandoening komt vaker voor bij zuigelingen, maar procentueel meer bij jongens dan meisjes. De ernst wordt aangegeven op een schaal van 1 tot 5, waarbij 5 het ernstigst is.
Alexandra heeft gradatie 3. Van af 3 a 4 kan er chirurgisch worden ingegrepen. Opereren gebeurt echter steeds minder. Men heeft ontdekt dat deze aandoening zich met voldoende tijd vanzelf oplost. We hebben het dan over jaren en jaren. In de loop van de tijd ontwikkelt de klep in de buis steeds verder, tot reflux niet meer mogelijk is.
Zolang dit niet het geval is, kan de urine echter nog terugvloeien, waardoor nierbekkenontsteking(en) ontstaat/ontstaan.
Een probleem is dat recidiverende nierbekkenontsteking de werkzaamheid van de nieren aantast. Om nierbekkenontstekingen te voorkomen dient Alexandra de komende jaren (en dan moet je rekenen op vijf a zes jaar) dagelijks een lage dosis antibiotica moet slikken.
Ze moet doorgaan met de Monotrim (= merknaam voor trimethoprim 10 mg).

Helaas heeft de monotrim een penetrante pepermunt/anijs smaak en geur. Een baby van zeven maanden is daar niet echt van gecharmeerd.

Petra bespreekt dit probleem met de kinderarts. Hij meld, dat de meeste medicijnen ook in een andere smaak kunnen worden gemaakt. Het is een kwestie van het probleem aan een apotheker voorleggen.

Omdat ze al eens geinformeerd had bij de lokale apotheek en ze daar niet veel verder kwam, brengt Petra daarna een bezoekje aan de ziekenhuisapotheek. Daar begrijpen ze het probleem. Helaas wordt de monotrim standaard met pepermuntsmaak gemaakt. Ook een ander merk brengt geen soelaas. Dan komt de apotheker met een andere oplossing: het kan besteld worden, dan wordt het - zonder smaakstoffen - aangemaakt bij een andere apotheek, en kan een smaak naar keuze worden toegevoegd.
Dat is de oplossing. Petra kiest voor een sinasappelsmaakje, omdat Alexandra dat smaakje al eens bij andere medicijnen heeft gehad.
Weer wat geleerd: drankjes kunnen een andere smaak krijgen, als je maar voldoende doorvraagt.

In januari 2006 mogen we weer terugkomen. Dan is het ook weer tijd voor (de elfmaands)intentingen.


Vrijdag 30 september 2005
Tijd om de sinsasappel-antibiotica op te halen.
En ja, het gaat er een stuk beter in dan de pepermunt-variant.

Omdat de meisjes nu ook andere voedingsstoffen mogen, krijgen ze vandaag voor het eerst fruit. Alexandra is een beetje wantrouwend, maar Caroline zie je denken: Jammie, dat is lekker!  Ze krijgen een potje peer.

Ook de hutspot met kaas gaat er prima in. Nu nog broodkorsten proberen.